Λύσσα.

Η λύσσα είναι ένας ιός που μπορεί να επηρεάσει κάθε θερμόαιμο ζώο κι όποιος έχει δαγκωθεί από ένα ζώο υπάρχει η πιθανότητα να μολυνθεί από τον ιό της λυσσάς. Η λύσσα κυρίως επιτίθεται στο νευρικό σύστημα και προκαλεί εγκεφαλίτιδα. Ο ιός μεταδίδεται στο σάλιο από το δάγκωμα ενός μολυσμένου ζώου. Η περίοδος επώασης από τα κλινικά σημεία είναι εξαιρετικά μεταβλητή, αλλά είναι συνήθως δύο έως οκτώ εβδομάδες. Ο ιός θα αρχίσει να αναμιγνύεται στο σάλιο ένα μικρό χρονικό διάστημα πριν από την ανάπτυξη κλινικών συμπτωμάτων, συνήθως λιγότερο από 10 ημέρες. Και για τους ανθρώπους και για τα κατοικίδια ζώα, η κύρια πηγή της λύσσας είναι το τσίμπημα ενός λυσσασμένου άγριου ζώου. Τα πιο συνηθισμένα είναι ο ασβός, ρακούν, νυχτερίδα και αλεπού. Σήμερα, ο αριθμός των γατιών που έχουν μολυνθεί με λύσσα έχει ξεπεράσει αυτή των σκύλων. Οι κύριοι λόγοι είναι ότι σήμερα υπάρχουν περισσότερες γάτες από τους σκύλους και οι γάτες τείνουν να μετακινούνται πιο συχνά.

Κλινικά Σημάδια Υπάρχουν τρεις φάσεις στην πορεία της νόσου: 
πρώιμη , μανία και παραλυτική. Ο θάνατος έρχεται τρεις με επτά μέρες από την αρχή των συμπτωμάτων. Το πρώιμο στάδιο διαρκεί δυο με τρεις μέρες. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν αλλαγές συμπεριφοράς, πυρετός, αργά αντανακλαστικά ματιών, και ξύσιμο στο σημείο που δαγκωθήκατε. Το στάδιο μανίας διαρκεί δυο με τέσσερις μέρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, σημάδια αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς περιλαμβάνουν ευερεθιστότητα, ανησυχία, ξεφλούδισμα, επιθετικότητα, εσφαλμένες επιθέσεις σε άψυχα αντικείμενα, και ανεξήγητη περιπλάνηση. Αποπροσανατολισμός και επιληπτικές κρίσεις μπορεί επίσης να αναπτυχθούν. Το παραλυτικό στάδιο διαρκεί δυο με τέσσερις μέρες, κατά τη διάρκεια αναπτύσσονται σημάδια παράλυσης, συνήθως αρχίζουν στο μέλος που δαγκώθηκε. Παράλυση στο λαιμό και το πρόσωπο προκαλεί μια αλλαγή στο ξεφλούδισμα, με σάλια με τυπικό αφρό στο στόμα, και πτώση γνάθου. Αυτά τα σημεία είναι που ακολουθουν από κατάθλιψη, κώμα και θάνατο από αναπνευστική παράλυση. Μόλις αναπτυχθούν τα κλινικά σημεία, δεν υπάρχει θεραπεία.

Πρόληψη στα κατοικίδια 
Όλοι οι σκύλοι και οι γάτες πρέπει να εμβολιάζονται κατά της λύσσας σύμφωνα με τους τοπικούς κανόνες και κανονισμούς. Άγρια ζώα που εκτρέφονται ως κατοικίδια ζώα δεν πρέπει ποτέ να εμβολιάζονται, καθώς και επαφή με άγρια ζώα θα πρέπει να αποφεύγεται. Οι συστάσεις για δάγκωμα κατοικίδιου από άγριο ζώο ή από γνωστό λυσσασμένο ζώο είναι οι ακόλουθες : Εάν το κατοικίδιο ζώο έχει εμβολιαστεί, εκ νέου εμβολιάστε το και κρατήστε το σε καραντίνα για 90 ημέρες. Εάν το κατοικίδιο δεν έχει εμβολιασθεί, υποβάλλετε το σε ευθανασία και στείλτε ιστούς για έλεγχο της λύσσας. Αν ο ιδιοκτήτης είναι απρόθυμος να υποβάλλει σε ευθανασία το κατοικίδιο, θα πρέπει να είναι αυστηρά σε καραντίνα για έξι μήνες με εμβολιασμό ένα μήνα πριν την απελευθέρωση. Όσο αυστηρό κι αν ακούγεται το παραπάνω, είναι η σωστή διαδικασία για να εξασφαλιστεί ότι κανένας άλλος δεν έχει μολυνθεί από αυτή τη θανατηφόρο ασθένεια.

Πρόληψη σε ανθρώπους 
Οι άνθρωποι πρέπει να αποφεύγουν επαφή με αγρία ζώα. Ένας ασβός, ρακούν, ή αλεπού που περιπατάει στον δρόμο σε ανοιχτό φως της ημέρας δεν είναι κάτι που παίζεις, προφανώς το ζώο είναι άρρωστο και η λύσσα πρέπει να είναι η πρώτη ασθένεια στη λίστα των πιθανοτήτων. Εάν ένας άνθρωπος τσιμπηθεί από ένα ζώο που είναι υγιής και σωστά εμβολιασμένο, το ζώο πρέπει να είναι σε καραντίνα για 10 ημέρες. Αν το δάγκωμα είναι από ένα άγριο ζώο, θα πρέπει να γίνει ευθανασία και υποβληθεί σε δοκιμές. Δυστυχώς, το άγριο ζώο συχνά διαφεύγει και δεν μπορεί να ελεγχθεί. Εάν ξεφύγει, ένας γιατρός θα πρέπει να αποφασίσει αν το θύμα θα πρέπει να υποβληθεί σε μετα-έκθεση προφύλαξης. Εμβόλια λύσσας μετά την έκθεση δίνονται τις ημέρες μηδέν, τρία, επτά, 14, και 28 μετά το τσίμπημα. Είναι κρίσιμο για τη διατήρηση κατοικίδιων εμβολιασμένα κατά της νόσου αυτής. Παρακαλώ επικοινωνήστε με τον τοπικό κτηνίατρο σας ή το τμήμα υγείας για το πρωτόκολλο εμβολίου. Ορισμένες περιοχές απαιτούν ετήσιο εμβολιασμό, ενώ άλλες επιτρέπουν τριετή εμβολιασμό. Τα πρόσφατα κρούσματα της λύσσας στο Τέξας και τη Φλόριντα, επισημαίνουν την ανάγκη για πρόληψη. Αυτή είναι μία ασθένεια που μπορούμε και πρέπει να ελέγξουμε.