ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΛΑΖΑΡ
Το Καλαζάρ είναι μια σύγχρονη πληγή και απειλή για τη ζωή των σκύλων. Στην ασθένεια αυτή τα πράγματα είναι πολύ μπερδεμένα. Γενικά τα συμπτώματα δεν είναι καθοριστικά και ποτέ δεν μπορούμε να πούμε, ότι το ζώο μας πάσχει από την νόσο του Καλαζάρ χωρίς αιματολογική επιβεβαίωση, η οποία πρέπει να γίνεται απαραίτητα σε έγκυρο ιατρικό κέντρο. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις στη πολύχρονη θητεία μου σαν κτηνίατρος, όπου συνάντησα ζώα, σε πολύ προχωρημένη νοσολογική κατάσταση χωρίς σπουδαία συμπτώματα και από την άλλη υπήρξαν ζώα με αρκετά συμπτώματα του Καλαζάρ, χωρίς όμως να είναι άρρωστα.
Συμπέρασμα: Η διάγνωση του καλαζάρ γίνεται μόνο με αιματολογική εξάταση και πάλι χρειάζεται να είμαστε λίγο επιφυλακτικοί διότι και οι περιπτώσεις των “ύποπτων” καθώς και των “ψευδώς θετικών” αποτελεσμάτων δεν είναι σπάνιες.
Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα του Καλαζάρ είναι:
1.- Μια περιέργη αλλαγή στο χαρακτήρα του ζώου, που συνδέεται με αδιαφορία έως και ένα είδος νάρκης στη όλη συμπεριφορά του.
2.- Μια σταδιακή απίσχναση του ζώου, που συχνά είναι τόσο έντονη, δίνοντας στο σκυλί μία άθλια εικόνα, με έντονη ατροφία των μυών και ειδικά των μυών του κεφαλιού, προσδίνοντας στο ζώο εικόνα γερασμένου ζώου.
3.- Έντονα προβλήματα στο τρίχωμα με απώλεια τριχώματος στις περιοχές γύρω από τα μάτια, στα αυτιά, στο ρύγχος, στο λαιμό, στους αγκώνες, στα πόδια, στην ουρά και μερικές φορές σε ολόκληρο το σώμα. Η απώλεια του τριχώματος είναι διάχυτη, ή αλλιώς σε καθορισμένες εστίες. Η είκόνα του τριχώματος είναι κακή καθώς το τρίχωμα εμφανίζεται θαμπό, τζιβιασμένο και αδύνατο.
4.- Πολύ συχνά η κακή εικόνα του τριχώματος συνοδεύεται από μια εκτεταμένη δερματίτιδα με άφθονη πυτιρίδα, ορώδες υγρό και κιτρινωπές κρούστες. (Οι περιοχές με δερματίτιδα δεν ανταποκρίνονται σε καθιερωμένες θεραπείες και το ζώο συνήθως δεν έχει φαγούρα). Επίσης παρατηρούνται ρωγμές του δέρματος ιδιαίτερα στο μέτωπο στη μύτη, στην άκρη των αυτιών, στους αγκώνες και στα μπούτια. Επίσης εμφανίζονται έλκη στις γωνίες των ρουθουνιών, στην εξωτερική πλευρά των αυτιών, στα μαξιλάρια του πέλματος, στις ρινικές κοιλότητες και στον στοματικό βλεννογόνο.
5.- Αδικαιολόγιτη αύξηση των νυχιών, τα οποία γίνονται σαν νύχια γύπα.
6.- Αλλαγές στην ποιότητα του αίματος. Συνήθως μία γενική εξέταση αίματος θα μας δείξει αναιμία, λευκοπενία, θρομβοπενία, αυξημένη σφαιρίνη, μειωμένη αλβουμίνη...
7.- Αύξηση των λεμφαδένων και ειδικά στα πρώτα στάδια της νόσου.
8.- Μέτρια έως έντονη σπληνομεγαλία.
9.- Οφθαλμικά προβλήματα με κερατίτιδα (όπου μερικές φορές συνοδεύεται από διμερή έλκη του κερατοειδούς) και φλεγμονή των οφθαλμών (κόκκινα μάτια, δακρύρροια, πόνο)
10.- Κινητικές διαταραχές, και ειδικότερα ρευματοειδή προβλήματα (3 έως 5 % Των περιπτώσεων) σε οξεία εκδήλωση της νόσου.
11.- Γαστρεντερικά προβλήματα με έντονες και συχνές εναλλαγές διάρροιας – δυσκοιλιότητας.
* Σε σοβαρές μορφές (σπάνια), σε ζώα ηλικίας μικρότερης των 18 μηνών εμφανίζεται πυρετός μεγαλύτερος του> 41 ° C), τρόμος, και τα ζώα αυτά πεθαίνουν μέσα σε μερικές ημέρες.
** Η εξέλιξη της νόσου σε χρόνια μορφή είναι αργή και χαρακτηρίζετα με επιθέσεις επιδείνωσης της νεφρικής και ηπατικής λειτουργίας, που συνοδεύονται από διάρροια και αιμορραγία. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο θάνατος επέρχεται σε 80 έως 90% των νοσούντων ζώων.
Τέλος αυτό το παράσιτο εισβάλλει στα κύτταρα των διαφόρων οργάνων, συνεπώς τα συμπτώματα εξαρτώνται από την τοποθεσία του παρασίτου στο σώμα του σκύλου, γεγονός που καθιστά δύσκολη τη διάγνωση.
2.- Μια σταδιακή απίσχναση του ζώου, που συχνά είναι τόσο έντονη, δίνοντας στο σκυλί μία άθλια εικόνα, με έντονη ατροφία των μυών και ειδικά των μυών του κεφαλιού, προσδίνοντας στο ζώο εικόνα γερασμένου ζώου.
3.- Έντονα προβλήματα στο τρίχωμα με απώλεια τριχώματος στις περιοχές γύρω από τα μάτια, στα αυτιά, στο ρύγχος, στο λαιμό, στους αγκώνες, στα πόδια, στην ουρά και μερικές φορές σε ολόκληρο το σώμα. Η απώλεια του τριχώματος είναι διάχυτη, ή αλλιώς σε καθορισμένες εστίες. Η είκόνα του τριχώματος είναι κακή καθώς το τρίχωμα εμφανίζεται θαμπό, τζιβιασμένο και αδύνατο.
4.- Πολύ συχνά η κακή εικόνα του τριχώματος συνοδεύεται από μια εκτεταμένη δερματίτιδα με άφθονη πυτιρίδα, ορώδες υγρό και κιτρινωπές κρούστες. (Οι περιοχές με δερματίτιδα δεν ανταποκρίνονται σε καθιερωμένες θεραπείες και το ζώο συνήθως δεν έχει φαγούρα). Επίσης παρατηρούνται ρωγμές του δέρματος ιδιαίτερα στο μέτωπο στη μύτη, στην άκρη των αυτιών, στους αγκώνες και στα μπούτια. Επίσης εμφανίζονται έλκη στις γωνίες των ρουθουνιών, στην εξωτερική πλευρά των αυτιών, στα μαξιλάρια του πέλματος, στις ρινικές κοιλότητες και στον στοματικό βλεννογόνο.
5.- Αδικαιολόγιτη αύξηση των νυχιών, τα οποία γίνονται σαν νύχια γύπα.
6.- Αλλαγές στην ποιότητα του αίματος. Συνήθως μία γενική εξέταση αίματος θα μας δείξει αναιμία, λευκοπενία, θρομβοπενία, αυξημένη σφαιρίνη, μειωμένη αλβουμίνη...
7.- Αύξηση των λεμφαδένων και ειδικά στα πρώτα στάδια της νόσου.
8.- Μέτρια έως έντονη σπληνομεγαλία.
9.- Οφθαλμικά προβλήματα με κερατίτιδα (όπου μερικές φορές συνοδεύεται από διμερή έλκη του κερατοειδούς) και φλεγμονή των οφθαλμών (κόκκινα μάτια, δακρύρροια, πόνο)
10.- Κινητικές διαταραχές, και ειδικότερα ρευματοειδή προβλήματα (3 έως 5 % Των περιπτώσεων) σε οξεία εκδήλωση της νόσου.
11.- Γαστρεντερικά προβλήματα με έντονες και συχνές εναλλαγές διάρροιας – δυσκοιλιότητας.
* Σε σοβαρές μορφές (σπάνια), σε ζώα ηλικίας μικρότερης των 18 μηνών εμφανίζεται πυρετός μεγαλύτερος του> 41 ° C), τρόμος, και τα ζώα αυτά πεθαίνουν μέσα σε μερικές ημέρες.
** Η εξέλιξη της νόσου σε χρόνια μορφή είναι αργή και χαρακτηρίζετα με επιθέσεις επιδείνωσης της νεφρικής και ηπατικής λειτουργίας, που συνοδεύονται από διάρροια και αιμορραγία. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο θάνατος επέρχεται σε 80 έως 90% των νοσούντων ζώων.
Τέλος αυτό το παράσιτο εισβάλλει στα κύτταρα των διαφόρων οργάνων, συνεπώς τα συμπτώματα εξαρτώνται από την τοποθεσία του παρασίτου στο σώμα του σκύλου, γεγονός που καθιστά δύσκολη τη διάγνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου