Μη θεωρείτε ακατόρθωτο, το να μάθετε στον σκύλο σας να μην τρώει φαγητό από τον δρόμο, ή/και να μη δέχεται τροφή από αγνώστους. Γιατί ένας σκύλος εκδηλώνει αυτή τη συμπεριφορά, και πώς θα μάθει να τρώει μόνο το δικό του φαγητό.
Μία συμπεριφορά που παρουσιάζουν αρκετοί σκύλοι, είναι να δέχονται με μεγάλη ευχαρίστηση τα «κεράσματα» από αγνώστους, ή/και να εξαφανίζουν σε κλάσματα του δευτερολέπτου οποιαδήποτε τροφή συναντούν στον δρόμο τους.
Και δεν είναι λίγοι οι κηδεμόνες σκύλων, που «όνειρο» τους είναι, να μάθει ο μικρός τους φίλος να τρώει μόνον από το «χέρι» τους. Να τρώει, δηλαδή, μόνον ό,τι που προσφέρουν οι ίδιοι, και να πάψει να καταναλώνει φαγητό από άλλους ανθρώπους, ή να αρπάζει οτιδήποτε φαγώσιμο βρίσκει κάτω.
Μπορεί αυτή η επιθυμία των κηδεμόνων σκύλων να γίνει πραγματικότητα; Και γιατί ένας χορτάτος σκύλος δεν μπορεί να αντισταθεί στο φαγητό;
«Η αλήθεια είναι πως ένα τέτοιο σενάριο, δεν είναι απίθανο. Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το να λαμβάνει ένας σκύλος τροφή «από κάτω», δηλαδή από όπου βρει, είναι μια ενστικτώδης συμπεριφορά που συναντάται σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό σκύλων. Μια συμπεριφορά, που η κύρια πηγή της θα λέγαμε ότι είναι το ένστικτο επιβίωσης. Να μην ξεχνάμε, επίσης, την ανάγκη ενός σκύλου να εξερευνήσει τον κόσμο μέσω αυτής της συμπεριφοράς. Έτσι, ενώ καθημερινά μπορεί να έχει το κατάλληλο για εκείνον φαγητό στο σπίτι, αυτό δεν τον εμποδίζει να «τσιμπάει» από τον δρόμο.
Ωστόσο, έχουμε και σκύλους, όπως αναφέρει η κα Καραμπέτσου, οι οποίοι δεν θα πάρουν τροφή από οπουδήποτε αλλού πέρα από τον κηδεμόνα τους. Αυτό ενδεχομένως να οφείλεται στην ανασφάλεια του ζώου στο άγνωστο. Να σημειώσουμε πως τα υψηλά επίπεδα των ορμονών του στρες -είτε θετικού είτε αρνητικού– δεν επιτρέπουν σε έναν σκύλο να λάβει τροφή.
Στο σημείο αυτό, η κα Καραμπέτσου τονίζει πως η εκπαίδευση ενός σκύλου μπορεί να τον βοηθήσει, τόσο στο να δέχεται τροφή από ξένους, όσο και στο να μην παίρνει τροφή από οπουδήποτε τύχει να βρει.
Εξηγεί ότι μέσω της εκπαίδευσής του, ένας σκύλος θα καλλιεργήσει την αυτοσυγκράτησή του (impulse control) και, φυσικά, θα μάθει τι σημαίνουν τα συνθήματα «άστο», ή «φτύστο».
Και καταλήγει ότι: «Δεδομένου, όμως, του γεγονότος πως ο σκύλος είναι ένα έμβιο, συναισθανόμενο ον, η συμπεριφορά του ενδέχεται να αλλάξει υπό προϋποθέσεις. Έτσι, δεν αφήνουμε τον σκύλο μας χωρίς την επιτήρησή μας. Με αυτόν τον τρόπο, και σε περίπτωση που έχει την τάση να φάει κάτι που εμείς δεν εγκρίνουμε για την ασφάλεια του, βασιζόμενοι στην εκπαίδευσή του, μπορούμε να του ζητήσουμε να μην το κάνει».
 |
Η επαγγελματίας εκπαιδεύτρια σκύλων, σύμβουλος συμπεριφοράς, ψυχολογίας και ευζωίας σκύλων, Εριέττα Καραμπέτσου |
Πηγή: ygeiamou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου