Κάθε ημίαιμο είναι μοναδικό, ένα όπως κανένα… (άλλο) ! (ΜΕΡΟΣ B').

Τι λένε οι έρευνες;

Θεωρητικά, λοιπόν, οι καθαρόαιμοι σκύλοι έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιάσουν γενετικά προβλήματα (δεδομένου ότι προέρχονται συχνότερα από κλειστές γονιδιακές δεξαμενές). Ως προς τις άλλες παθήσεις όμως, όπως λύσσα, τύφο, τραυματισμούς και προσβολή από παράσιτα, καθαρόαιμοι και ημίαιμοι σκύλοι είναι εξίσου ευάλωτοι. Στην πράξη, πάντως, οι έρευνες δίνουν μάλλον το προβάδισμα της καλής υγείας στα ημίαιμα:

∆εκαπενταετής (1983-1998) γερμανική στατιστική μελέτη δείχνει ότι τα ημίαιμα χρειάζονται λιγότερη κτηνιατρική περίθαλψη.
Αμερικανική έρευνα του 1997, που μελετούσε την επίδραση της καθαροαιμίας στη μακροζωία, έδειξε ότι η μέση ηλικία θανάτου για τα ημίαιμα ζώα ήταν τα 8½ χρόνια, ενώ για τα καθαρόαιμα μόλις τα 6,7. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 23.535 δεσποζόμενους σκύλους, οι οποίοι εντάχθηκαν σε διαφορετικές κατηγορίες ανάλογα με το βάρος τους. Οπως αποδείχθηκε, σε κάθε κατηγορία σωματικού βάρους ο μέσος όρος ζωής ήταν υψηλότερος για τα ημίαιμα από ό,τι για τα καθαρόαιμα.
Σε παρόμοια συμπεράσματα κατέληξε αντίστοιχη δανική έρευνα του 2003.

Ποιος είναι ο πιο έξυπνος;

Στο ερώτημα αν τα ημίαιμα σκυλιά είναι εξυπνότερα από τα καθαρόαιμα, δεν υπάρχει ομοφωνία απόψεων. Κάποιοι εκπαιδευτές πιστεύουν ότι τα ημίαιμα έχουν υψηλότερη μέση ευφυΐα, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι και στις δύο κατηγορίες έχουν γνωρίσει σκύλους που μαθαίνουν αργά όσο και σκύλους που έχουν μεγάλη μαθησιακή ικανότητα.

Όμως, εδώ τίθεται σε αμφισβήτηση ο ίδιος ο ορισμός της ευφυΐας. Είναι πιο έξυπνος ένας σκύλος που υπακούει τυφλά στις ανθρώπινες εντολές ή ένας «αλήτης», που έχει καταφέρει να επιβιώσει στους αφιλόξενους δρόμους αξιολογώντας τα δεδομένα του περιβάλλοντος; Και πόσο εύκολα θα μάθει ένας σκύλος «από σπίτι» να σταματά στον «Σταμάτη» και να προχωράει στον «Γρηγόρη»; Στην πραγματικότητα, βέβαια, το ερώτημα είναι άλλο: Μήπως, τελικά, η ικανότητα επιβίωσης στο δρόμο δεν έχει να κάνει με αυτό που λέμε ημίαιμος και καθαρόαιμος, αλλά με το αν ένας σκύλος γεννήθηκε αδέσποτος, εκτεθειμένος στους κινδύνους της πόλης ή δεσποζόμενος στο προστατευμένο περιβάλλον του σπιτιού μας;

Και τελικά, πόση σημασία έχουν όλα αυτά, όταν μπροστά σου έχεις ένα σκύλο που σε κάνει να χαμογελάς; Ρωτήστε τους φίλους σας, τον γείτονα, τον ίδιο σας τον εαυτό, για ποιο λόγο αγαπάτε τους σκύλους σας. Σίγουρα όχι για τα χαρτιά που τους συνοδεύουν.

Θέλεις να γίνουμε φίλοι;

Όλοι οι σκύλοι δικαιούνται να ζουν με ανθρώπους που τους αγαπούν. Πόσω μάλλον οι ημίαιμοι, που, όπως αποδεικνύεται, είναι σκύλοι για ιδιοκτήτες «ειδικών» προδιαγραφών. Η πείρα έχει δείξει στα μέλη των σωματείων ότι αυτοί που προτιμούν τα ημίαιμα είναι κυρίως άνθρωποι που δεν θέλουν ένα σκύλο για να τους προσδώσει κύρος, ούτε ένα σκύλο από «σχεδιαστήριο»· θέλουν απλώς ένα φιλαράκι για να μοιράζονται το χρόνο τους. Και είναι τόσο πολλές και διαφορετικές οι επιλογές που τους προσφέρουν τα εγχώρια φιλοζωικά σωματεία και τα καταφύγια, που με το κατάλληλο ψάξιμο αποκλείεται να μη βρουν το σκύλο των ονείρων τους.

∆εν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ακόμα και πολλοί Γερμανοί προτιμούν να υιοθετήσουν ημίαιμο σκύλο από την Ελλάδα. Η Mareike Heiser, πρόεδρος του γερμανικού σωματείου «Βοήθεια για τα Αδέσποτα» (της Ελλάδας και άλλων χωρών, αφού στη Γερμανία δεν υπάρχουν αδέσποτα), μας εξηγεί: «Αναζητούν έναν ιδιαίτερο τύπο σκύλου, που δεν μπορούν να βρουν στα καταφύγια (της Γερμανίας). Οι άνθρωποι που έχουν υιοθετήσει ελληνικούς σκύλους έχουν να λένε για την εξυπνάδα τους, την επιθυμία τους για μάθηση και τον καλό χαρακτήρα τους και, φυσικά, όταν θέλουν να πάρουν και δεύτερο σκύλο, δεν διστάζουν να υιοθετήσουν και πάλι από την Ελλάδα».

Σε κάθε περίπτωση, το μυστικό για να επιλέξουμε τον κατάλληλο σκύλο ξεκινάει από τη συνειδητοποίηση των αναγκών μας. «Για παράδειγμα, όταν ένα ημίαιμο κουτάβι προέρχεται από πρόγονους σκύλους φύλαξης, μπορεί να γαβγίζει και να επιτίθεται πολύ προστατεύοντας το σπίτι μας, εμείς όμως ίσως να μην επιθυμούμε έναν τόσο άγριο σκύλο», μας εξηγεί ο εκπαιδευτής Κώστας Μαρτίνης. Γι’ αυτό, καλό είναι να ζητήσουμε από έναν εκπαιδευτή να έρθει μαζί μας όταν θα πάμε να γνωρίσουμε τους προς υιοθεσία σκύλους. «Τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία που φαίνονται σε ένα ζώο όταν το πρωτογνωρίζω είναι: α) το επίπεδο κοινωνικότητάς του (κουνάει ουρά, σε γλείφει, έρχεται γρήγορα από μόνο του όταν μπαίνεις στο χώρο του), β) αν προσαρμόζεται γρήγορα σε κάτι καινούργιο που θα του παρουσιάσω, π.χ. ένα ιδιαίτερο αντικείμενο, γ) αν φοβάται θορύβους, δ) αν πανικοβάλλεται στην αγκαλιά μου, ε) αν ο χρόνος παραμονής του γύρω μου είναι μεγάλος και δεν απομακρύνεται αμέσως. Παρ’ όλα αυτά, στα ημίαιμα κουτάβια δεν μπορούμε να προβλέψουμε πράγματα, όπως το πόσο χτένισμα θα χρειάζονται όταν μεγαλώσουν, πόσο εύκολα θα εκπαιδεύονται, εάν θα γαβγίζουν πολύ ή λίγο ή εάν θα δυσκολευτούν στην εκμάθηση της τουαλέτας».

Και το ερώτημα παραμένει: Αν τα ημίαιμα κουτάβια είναι σαν τα γεμιστά σοκολατάκια, που ποτέ δεν ξέρεις τι έχουν μέσα, πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε τη σωστή επιλογή;

«Και ποιος είπε ότι πρέπει να πάρουμε κουτάβι; Υιοθετώντας έναν ημίαιμο ενήλικο σκύλο, μπορείτε αμέσως να δείτε το χαρακτήρα του, το μέγεθός του κ.λπ., μια και είναι ήδη διαμορφωμένα», μας απαντά η διεθνής κριτής μορφολογίας σκύλων, Μαρία ∆εκαρίστου. «Θα έχετε ήδη γλιτώσει και την κουραστική κουταβίσια ηλικία. Πολύ πιθανό να δεθείτε αυτόματα, κάτι σαν τον έρωτα με την πρώτη ματιά. Αν πάλι υπάρχει κάποια μικρή φοβία ή επιφυλακτικότητα, με υπομονή, αγάπη και τις συμβουλές ενός καλού εκπαιδευτή, θα μπορέσετε να διορθώσετε τη συμπεριφορά του και να έχετε μαζί του μια αρμονική συμβίωση».

«Τα σοβαρότερα προβλήματα συμπεριφοράς αφορούν φοβίες, άγχος και κυριαρχικότητα. Ένας κυριαρχικός σκύλος ίσως δεν κάνει για ένα περιβάλλον με παιδιά, αλλά μπορεί να είναι ένας θαυμάσιος φύλακας. Ένας σκύλος με φοβίες, πάλι, θα πρέπει να τοποθετηθεί σε ένα περιβάλλον ασφαλές. Το ίδιο και ένας σκύλος με άγχος, ο οποίος θα πρέπει να υιοθετηθεί από ανθρώπους που θα έχουν την ευαισθησία και την υπομονή να τον βοηθήσουν να το ξεπεράσει», υπογραμμίζει ο Κώστας Μαρτίνης.

Πηγή: ΤΡΙΧΕΣ