«Αυτός ο σκύλος είναι τόσο έξυπνος που δεν του λείπει παρά η μιλιά»: Ο καθηγητής Βίλμος Τσάνυϊ πιστεύει πως το κοινώς λεγόμενο μεταφράζει μια επιστημονική πραγματικότητα.
Ο καθηγητής Τσάνυϊ είναι επικεφαλής μιας ομάδας Ούγγρων ερευνητών της ηθολογίας που μελέτησε τη συμπεριφορά των σκύλων και εντόπισε εντυπωσιακά παράλληλες συμπεριφορές ανάμεσα στα ζώα αυτά και τους ανθρώπους.
Η υπόθεση των Ούγγρων ηθολόγων είναι ότι τα σκυλιά, ένα είδος που έχει ηλικία περίπου όση και ο ανθρώπινος πολιτισμός, συγκεντρώνουν σήμερα τα περισσότερα από τα στοιχεία τα οποία επέτρεψαν την εμφάνιση του λόγου στον άνθρωπο.
Ο καθηγητής Τσάνυϊ και οι ερευνητές του κατάφεραν να καταδείξουν ότι οι ισχυρές σχέσεις που τα σκυλιά διατηρούν με τα αφεντικά τους είναι της ίδιας τάξης με τις σχέσεις ανάμεσα στα παιδιά και τους γονείς τους. Στην ψυχολογία, αυτός ο τύπος σχέσης θεωρείται θεμελιώδης για την κοινωνικοποίηση.
Οι επιθέσεις σκύλων εναντίον ηλικιωμένων και παιδιών, λένε οι ειδικοί, οφείλονται σε «κακή εκπαίδευση», δηλαδή σε ελαττωματική κοινωνικοποίηση. Όπως και στην περίπτωση των αντικοινωνικών, επικίνδυνων ανθρώπων, οι ψυχολόγοι μπορούν σχεδόν πάντα να διαπιστώσουν στα επιθετικά σκυλιά μια έλλειψη δεσμών.
Ο καθηγητής Τσάνυϊ διαπίστωσε ότι η σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και στο σκυλί είναι σχέση ανθρώπινου τύπου, μια σχέση περίπλοκης συνεργασίας, η οποία δεν υφίσταται με κανένα άλλο ζώο. Τα σκυλιά έχουν μάθει ορισμένες τεχνικές επικοινωνίας, χάρη στις οποίες είναι ικανά «να μπαίνουν στο μήκος κύματος» του περιβάλλοντός τους, δηλαδή να συμμερίζονται τις διαθέσεις και τα κίνητρα της ανθρώπινης οικογένειάς τους.
Αυτή η ικανότητά τους να αισθάνονται αυτό που αισθάνεται ο άλλος και να σέβονται κανόνες και διάφορα τελετουργικά, δεν απαντάται σε άλλα είδη ζώων. Επιπλέον, σύμφωνα με τον Τσάνυϊ, έχουν την ικανότητα να μιμούνται. «Ένας σκύλος που μεγάλωσε σε μια οικογένεια νομίζει πως είναι κι αυτός ανθρώπινος και, σαν τα παιδιά, μιμείται αδιάκοπα τους ενηλίκους», λέει ο καθηγητής. «Εκείνο που μας εμποδίζει να αναγνωρίσουμε το γεγονός αυτό, είναι η διαφορά στη σωματική δομή ανθρώπου και σκύλου.»
Σύμφωνα με τον Ούγγρο ειδικό, τα σκυλιά, θέλοντας να επικοινωνήσουν με τον άνθρωπο, ανέπτυξαν στη διάρκεια των χιλιετιών ένα σύστημα σημάτων που αποτελείται από μια ντουζίνα ήχους. Και το είδος τους υπόκειται σήμερα σε μια επιλογή ανάλογη εκείνης στην οποία υποβλήθηκε το ανθρώπινο είδος πριν από 100.000 ή 150.000 χρόνια. Όπως συνέβη τότε με τους ανθρώπους, τα σκυλιά βρίσκονται σήμερα στο αμέσως προηγούμενο στάδιο από την εμφάνιση του λόγου.
Σκυλίσια γλώσσα
- Έντονο, μονότονο γάβγισμα. Σημαίνει πως ο σκύλος νιώθει ανασφάλεια ή έχει εκνευριστεί. Οι ξένοι καλά θα κάνουν να υποχωρήσουν.
- Χαμηλόφωνο, βαρύ, γρήγορα επαναλαμβανόμενο γάβγισμα. Προειδοποίηση πως δεν είστε καλοδεχούμενος, συχνά μόλις έχετε χτυπήσει την πόρτα.
- Διαπεραστικό γάβγισμα, με σποραδικές εξάρσεις. Ώρα για παιχνίδια - ρίξτε στο σκύλο ένα μπαλάκι να το πιάσει ή τρίψτε του την κοιλίτσα.
- Διαπεραστικά γαβγίσματα, ένα τη φορά. Νιώθει μοναξιά. Αποζητά το αφεντικό του. Άντε, τι περιμένετε;
- Γάβγισμα αυξανόμενης ή αυξομειούμενης έντασης. Μεμψίμοιρο κλαψούρισμα. Ο σκύλος θέλει να του δώσετε σημασία, τ-ώ-ρ-α!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου