''Σε παρακαλώ, Θεέ μου, στείλε μου κάποιον που να νοιάζεται, κουράστηκα να τρέχω, βαρέθηκα την απελπισία. Το κορμί μου είναι τσακισμένο από τον πόνο. Σε παρακαλώ, Θεέ μου, προσεύχομαι καθώς τρέχω στη βροχή, κάποιος να βρεθεί να μ' αγαπήσει και να μου δώσει ένα σπίτι, ένα ζεστό κρεβάτι, που να είναι δικό μου.
Ο τελευταίος μου ιδιοκτήτης με παραμελούσε και με έδιωξε να γυρνάω στα σκουπίδια και να ζω σαν αδέσποτο. Αλλά τώρα, θεέ μου, κουράστηκα να πεινάω και να κρυώνω πολύ, φοβάμαι ότι δεν θα προλάβω να γεράσω, με κυνηγάνε με ξύλα και με χτυπάνε με πέτρες, καθώς γύρναγα στους δρόμους, ψάχνοντας τροφή.
Δεν είμαι κακός, θεέ μου, σε παρακαλώ βόηθησε με γιατί έχω γίνει θύμα του ανθρώπου! Είμαι γεμάτος σκουλήκια και ψύλλους και το μόνο που επιθυμώ είναι ένα αφεντικό να ευχαριστήσω. Αν βρεις κάποιον για μένα, Θεέ μου, θα προσπαθήσω να είμαι καλός. Δεν θα το σκάω και θα κάνω ό, τι πρέπει. Δεν νομίζω ότι θα τα καταφέρω μόνος μου, γιατί είμαι τόσο αδύνατος και μόνος.
Κάθε βράδυ κοιμάμαι στους θάμνους και κλαίω, γιατί φοβάμαι τόσο πολύ, Θεέ μου, ότι θα πεθάνω! Κι έχω τόση αγάπη, Θεέ μου, να δώσω, που αξίζω να μου δώσουν μια ευκαιρία να ζήσω. Σε παρακαλώ Θεέ μου, απάντησε στην προσευχή μου και στείλε μου κάποιον που θα νοιάζεται πραγματικά...''
(Κείμενο από τοπική εφημερίδα, της Κατερίνης ''Πιερικοί Αντίλαλοι'.Μου άρεσε και με συγκίνησε και σκέφτηκα να το δημοσιεύσω.')
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου