Υψίστης σημασίας είναι η αποπαρασίτωση για τον σκύλο και τη γάτα, καθώς τα παράσιτα εγκυμονούν κινδύνους για την υγεία τους. Μάλιστα, μπορεί να απειλήσουν και τη ζωή τους. Τα παράσιτα που είναι επικίνδυνα, και πώς μπορούμε να προστατεύσουμε τα κατοικίδιά μας.
Σε έξαρση βρίσκονται τα παράσιτα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, και περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία για να «κατοικοεδρεύσουν» στο δέρμα των αγαπημένων μας φίλων, ή με το τσίμπημά τους να τους μεταφέρουν διάφορες ασθένειες.
Εκτός από τα εξωπαράσιτα, όμως, υπάρχουν και τα ενδοπαράσιτα.
«Από την πρώτη, κιόλας, ημέρα απόκτησης ενός σκύλου, ή μιας γάτας, ένα από τα σημαντικότερα θέματα που έχει να αντιμετωπίσει ο ιδιοκτήτης τους είναι η αποπαρασίτωσή τους.
Τα παράσιτα είναι μικροοργανισμοί που διαβιούν, είτε πάνω στο δέρμα των ζώων, τα λεγόμενα εξωπαράσιτα, είτε μέσα στον οργανισμό τους, τα ενδοπαράσιτα.
Μπορεί να έχουμε έξαρση των παρασίτων κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, όμως τα περισσότερα από αυτά ζουν και μπορούν να δημιουργήσουν θέμα στα κατοικίδιά μας σε όλη τη διάρκεια του χρόνου», τονίζει η κτηνίατρος, Άννα Μπαρδάνη.
Ποια είναι τα εξωπαράσιτα και τι μπορεί να προκαλέσουν στο ζώο
Σύμφωνα με την κα Μπαρδάνη, στα εξωπαράσιτα περιλαμβάνονται οι ψύλλοι, τα τσιμπούρια, τα κουνούπια, αλλά και η σκνίπα και τα ακάρεα.
Οι ψύλλοι ζουν πάνω στο δέρμα του σκύλου και της γάτας. Μάλιστα, μπορεί να μεταφερθούν από το ένα ζώο στο άλλο πολύ εύκολα, όπως ισχυρίζεται η κτηνίατρος, και πολλαπλασιάζονται με γοργό ρυθμό.
«Εκτός του ότι απομυζούν αίμα, μπορεί να μεταφέρουν στο ζώο μας ενδοπαράσιτα και άλλους μικροοργανισμούς, που προκαλούν σοβαρές ασθένειες.
Προξενούν, δε, έντονο κνησμό και, πολλές φορές, αλλεργική δερματίτιδα», ενημερώνει η κτηνίατρος.
Όπως οι ψύλλοι, έτσι και τα τσιμπούρια απομυζούν αίμα, και μπορεί να μεταφέρουν κι αυτά στα κατοικίδια σοβαρές ασθένειες, λέει η κα Μπαρδάνη, όπως ερλιχίωση, πιροπλάσμωση κ.ά.
Όσον αφορά τα κουνούπια, η κτηνίατρος αναφέρει ότι μπορεί να μεταφέρουν στα ζώα ένα παράσιτο το οποίο επιβιώνει στην καρδιά και τις πνευμονικές αρτηρίες των ζώων, τη διροφιλάρια, που ενδέχεται να επιφέρει ακόμα και τον θάνατο του ζώου.
Ακόμη, σύμφωνα με την κα Μπαρδάνη, υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος σκνίπας που μεταδίδει τη λεισμανίωση, μια επίσης θανατηφόρα ασθένεια.
Τα ακάρεα με τη σειρά τους, λέει η κτηνίατρος, μπορεί να προκαλέσουν ψώρα, είτε στο δέρμα των ζώων, είτε εντός του ακουστικού τους πόρου (στα αυτιά τους).
Τα ενδοπαράσιτα «χτυπούν» το στομάχι, το έντερο και την καρδιά
«Στα ενδοπαράσιτα περιλαμβάνονται όλα τα παράσιτα του στομάχου, του εντέρου και της καρδιάς. Τα σκουλήκια, που λέμε, του στομάχου και του εντέρου προκαλούν σοβαρή γαστρεντερίτιδα, απορροφούν σημαντικά θρεπτικά συστατικά, και ρίχνουν το ανοσοποιητικό του ζώου.
Το σκουλήκι της καρδιάς προκαλεί σοβαρή αναπνευστική δυσλειτουργία και συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια», υπογραμμίζει η κα Μπαρδάνη.
Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία
Αν προσβληθεί το ζώο από κάποιο παράσιτο, εφόσον γίνει έγκαιρη διάγνωση, υπάρχει θεραπεία, επισημαίνει η κα Μπαρδάνη, και τονίζει ότι η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία. Γι΄αυτό θα πρέπει να αποπαρασιτώνουμε τα ζώα μας, προληπτικά, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
«Για τα εξωπαράσιτα υπάρχουν σκευάσματα, όπως αμπούλες ή σπρέι, που θα πρέπει να τοποθετούνται στο δέρμα του ζώου κάθε μήνα.
Επίσης, υπάρχουν χάπια που χορηγούνται στο ζώο κάθε έναν ή τρεις μήνες, ανάλογα με το σκεύασμα.
Προσέχουμε πάντα να προμηθευόμαστε το ανάλογο, για τα κιλά του ζώου μας, φάρμακο, έτσι ώστε να μην κάνουμε υπερδοσία -και προκαλέσουμε τοξίκωση-, ή υποδοσία, και δεν καταφέρουμε να το θωρακίσουμε.
Σε κουτάβια ή γατάκια έως δύο μηνών δεν βάζουμε αμπούλες, αλλά κάνουμε, αποκλειστικά, χρήση των κατάλληλων σπρέι.
Για τα κουνούπια και τη σκνίπα στους σκύλους, που μας ενδιαφέρει πιο πολύ, εφαρμόζουμε κατά μήκος της ράχης του ζώου, κάθε σούρουπο, αντικουνουπικά σπρέι, κυρίως σιτρονέλας. Όταν η θερμοκρασία το βράδυ είναι πάνω από 15 βαθμούς Κελσίου και, ιδίως, αν το ζώο διαμένει σε περιοχή με έντονη βλάστηση.
Επιπλέον, κατά τους θερινούς μήνες τοποθετούμε στους σκύλους κολάρα αποπαρασίτωσης», διευκρινίζει η κα Μπαρδάνη.
Όσον αφορά τα ενδοπαράσιτα, δίνουμε στα ζώα μας χάπια, ειδικά γι’ αυτά, κάθε τρεις – τέσσερις μήνες. Ακόμη και σε ‘κείνα που βγαίνουν έξω έστω για μια μικρή βόλτα, τονίζει η κτηνίατρος και διευκρινίζει ότι σε γατάκια ή κουτάβια που αποπαρασιτώνουμε για πρώτη φορά, ή ζώα που έχουν ενδοπαράσιτα, θα πρέπει το χάπι να επαναληφθεί, τουλάχιστον, άλλη μια φορά έπειτα από τρεις εβδομάδες.
«Για τις γάτες -που είναι πιο δύσκολες στη λήψη χαπιών από το στόμα- υπάρχουν αμπούλες, που πιάνουν και τα ενδοπαράσιτα, αλλά και τα εξωπαράσιτα», ενημερώνει η κτηνίατρος και συμπληρώνει: «Καλό είναι, οι ιδιοκτήτες να ενημερώνονται από τον κτηνίατρο για τα σκευάσματα, αλλά και για το χρονικό διάστημα που πρέπει να εφαρμόζονται. Να τηρούν τις οδηγίες τους για τη σωστή πρόληψη των παρασιτώσεων και την αποτροπή μετάδοσης σοβαρών ασθενειών στα κατοικίδιά τους».
 |
| H κτηνίατρος, Άννα Μπαρδάνη |
Πηγή: ygeiamou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου