Γενικά, οι σταφυλόκοκκοι είναι μέρος της φυσιολογικής χλωρίδας του δέρματος και των βλεννογόνων του υγιούς σκύλου, αλλά μπορούν να προκαλέσουν ευκαιριακές λοιμώξεις, κυρίως του δέρματος. Ο S. pseudintermedius είναι η κύρια αιτία πυοδέρματος, ωτίτιδας και ευκαιριακών λοιμώξεων χειρουργικών τραυμάτων στο σκύλο, ενώ ο S.aureus απομονώνεται λιγότερο συχνά σε αυτό το ζωικό είδος. Οι σταφυλόκοκκοι που φέρουν το γονίδιο ανθεκτικότητας στη μεθικιλλίνη, είναι ανθεκτικοί σε όλες τις β-λακτάμες.
Διάγνωση: Το προκαλούμενο από MRSP πυόδερμα, είναι αδύνατο να διακριθεί κλινικά από αυτό που προκαλούν τα ευαίσθητα στη μεθικιλλίνη στελέχη του σταφυλοκόκκου και αποτελεί πιο επικίνδυνη λοίμωξη. Η επιτυχής θεραπεία, ωστόσο, απαιτεί την επιλογή της κατάλληλης αντιβίωσης βασισμένη στα αποτελέσματα καλλιέργειας και αντιβιογράμματος. Η αναρρόφηση από μια ανέπαφη φλύκταινα είναι το καλύτερο δείγμα για διενέργεια καλλιέργειας, ωστόσο σε μερικές περιπτώσεις βαθέος πυοδέρματος μπορεί να απαιτηθεί λήψη υλικού βιοψίας.
Θεραπεία και κίνδυνος πρόκλησης ζωοανθρωπονόσου: Αποφύγετε τις β-λακτάμες, τις κεφαλοσπορίνες και την αμοξικιλλίνη-κλαβουλανικό οξύ καθώς είναι αναποτελεσματικά έναντι του MRSP. Αναφέρεται επίσης ότι οι φθοριοκινολόνες αποτελούν κακή επιλογή για μακροχρόνια θεραπεία, καθώς τα ευαίσθητα στελέχη του σταφυλοκόκκου μπορούν να αναπτύξουν ταχύτατα ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά αυτής της κατηγορίας.
Τονίζεται, ακόμα, η σημασία διάκρισης μεταξύ του ανθεκτικού στη μεθικιλλίνη S. aureus (MRSA) και του MRSP, μιας και οι λοιμώξεις που προκαλούν δεν ταυτίζονται. Η αποίκηση των σκύλων με το S. aureus είναι πιθανή αλλά όχι συχνή καθώς δεν είναι στοιχείο της φυσιολογικής χλωρίδας του δέρματος του σκύλου. Εάν ένας σκύλος αποικηθεί, μπορεί να αποτελέσει «αποθήκη» για μελλοντικές λοιμώξεις και μάλιστα χωρίς την εκδήλωση κλινικών συμπτωμάτων. Το κτηνιατρικό προσωπικό που έρχεται σε επαφή με τέτοιους σκύλους μπορεί να εξελιχθούν σε φορείς του MRSA, κάτι για το οποίο η τακτική εφαρμογή μέτρων υγιεινής στην πράξη είναι τόσο σημαντική. Ο S. pseudintermedius από την άλλη, δεν είναι συμβιωτικός οργανισμός στον άνθρωπο και δεν αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.
Πρόληψη εξάπλωσης της μόλυνσης: Συστήνονται μέτρα ελέγχου των μολύνσεων για όλους τους ασθενείς με λοιμώξεις ανθεκτικές στη μεθικιλλίνη. Αυτά περιλαμβάνουν τη χρήση γαντιών, και το συχνό και προσεκτικό πλύσιμο των χεριών μεταξύ των ασθενών ζώων που εξετάζονται. Εξίσου σημαντική είναι η τακτική απολύμανση των επιφανειών και του εξοπλισμού του ιατρείου. Επιπρόσθετα, όλα τα τραύματα θα πρέπει να παραμένουν καλυμμένα έτσι ώστε να μειώνεται ο κίνδυνος περιβαλλοντικής επιμόλυνσής τους. Η υγιεινή των χεριών και η απολύμανση του σπιτικού περιβάλλοντος είναι το ίδιο σημαντικά όπως και στο ιατρείο. Σε κατοικίδια με διαγνωσμένη λοίμωξη από MRSP δε θα πρέπει να τους επιτρέπεται να συχνάζουν στο κρεβάτι των ιδιοκτητών τους, ενώ ιδιοκτήτες με λοίμωξη από MRSA δε θα πρέπει να επιτρέπουν στα κατοικίδια τους να γλείφουν τα τραύματά τους ή να συχνάζουν στο κρεβάτι τους.
Κατά τη θεραπεία του πυοδέρματος προτείνονται τα εξής:
- Η θεραπεία κάθε υποκείμενου ή προδιαθετικού νοσήματος.
-Επαναξιολόγηση των ασθενών που λαμβάνουν εμπειρική θεραπεία για να επιβεβαιωθεί η προσδοκώμενη ανταπόκριση στη θεραπεία.
-Σε αποτυχία της εμπειρική θεραπείας ή υποτροπής, απαιτείται καλλιέργεια και αντιβιόγραμμα.
-Αποφύγετε τη χορήγηση φαρμάκων που χορηγούνται στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων από MRSA στον άνθρωπο.
-Πιστή εφαρμογή των πρωτοκόλλων υγιεινής και απολύμανσης τόσο στην κλινική όσο και στο σπίτι.
Πηγή: Diagnovet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου