Μέθοδοι Υπερβολικού Ελέγχου Του Κουταβιού / Σκύλου.

Μερικοί ιδιοκτήτες σκύλου στην προσπάθειά τους να αποφύγουν τα δύσκολα (δαγκώματα, τουαλέτα κ.λ.π.) στο μεγάλωμα ενός κουταβιού υπερβάλουν στο έλεγχο (απομόνωση, παραμονή στο μπαλκόνι / ταράτσα / κήπο, κλείσιμο στο ειδικό κλουβί, δέσιμο). Αν κάποιος κάτσει και προσθέσει τις ώρες περιορισμού & απομόνωσης του κουταβιού, θα δούμε ότι μερικά κουτάβια περνούν 20-23 ώρες μόνα τους / περιορισμένα. Τώρα ποιο κουτάβι σε αυτή την ηλικία δεν θα συμπεριφερόταν σαν "τρελό" όταν το απελευθερώνουμε? Ποιο δεν θα πήδαγε εδώ και εκεί από τη χαρά του μετά από τόση "φυλακή"?

Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται - επειδή το κουτάβι είναι "θεόμουρλο" και "πυραυλοκίνητο" καταλήγει πάλι στην "αιώνια" απομόνωση και τον περιορισμό. Δεν νομίζω ότι αυτός είναι ο σωστότερος τρόπος να διδάξουμε ένα κουτάβι να ελέγχει τη ζωηράδα του. Μάλλον δημιουργούμε ένα "χωρίς φρένο" κουτάβι. Και το περνάει ένα κουτάβι 22 ώρες τη μέρα μέσα στη "φυλακή" του, είναι τουλάχιστον μη ζωο-φιλικό.

Ζητήστε από τους ιδιοκτήτες κουταβιών να μετρήσουν τις ώρες "απομόνωσης και περιορισμού" του κουταβιού και σε πολλές περιπτώσεις οι απαντήσεις θα σας σοκάρουν. Και τότε εξετάστε μήπως αυτό ακριβώς είναι ο λόγος για το στρες, την φοβία, την επιθετικότητα, τη δυσκολία προσαρμογής και εκπαίδευσης, την καταστροφικότητα, υπερκινητικότητα κ.λ.π.

Πιστεύω στον έλεγχο (περιορισμό κ.λ.π) ώστε το σκυλί και οι άνθρωποι που συμβιώνουν να είναι "ασφαλείς" αλλά όχι στην υπερβολή που ποτέ δεν επιτρέπει στο κουτάβι να μάθει να ελέγχει από μόνο του την συμπεριφορά του ώστε να καταφέρει να συμβιώσει αρμονικά (κάποια στιγμή) με τους ανθρώπους και τα άλλα ζώα και να μάθει να υπάρχει ήρεμα σε ένα περιβάλλον που, σε πολλές περιπτώσεις, δεν είναι και το πιο φυσικό για αυτό.

Το όποιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα ελέγχου του κουταβιού δεν θα πρέπει να προσθέτει προβλήματα συμπεριφοράς. Δυστυχώς οι υπερβολές το κάνουν.

Γνωρίζω κάποιους εκθέτες και συμμετέχοντες σε διάφορους διαγωνισμούς ζώων που δυστυχώς τα σκυλιά τους περνούν την περισσότερη ζωή τους μέσα στα κλουβιά μεταφοράς και στην απομόνωση. Η μόνη τους διέξοδος και εκτόνωση είναι οι λίγες ώρες εξάσκησης και η συμμετοχή στους αγώνες. Το βρίσκω υπερβολικό και λυπηρό. Το σκυλί πάνω και πρώτα από όλα πρέπει να είναι φιλαράκι και παρέα μας.

Πολλοί από τους διαγωνιζόμενους θα απαντήσουν ότι χρειάζονται όλα αυτά γιατί χρειάζονται την πλήρη προσήλωση του σκυλιού τους κατά τον αγώνα. Κατά τη γνώμη μου κάτι δεν πάει καλά με την σχέση σκύλου - χειριστή και με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα το ίδιο.

Υπάρχουν διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα που προτείνονται και που απαιτούν "θρησκευτική προσήλωση". Αντί να τα υιοθετήσετε με πλήρη αυστηρότητα και ακαμψία, θα σας πρότεινα να κάνετε τα πιο κάτω.

Προσέξτε τη στιγμή που ασχολείστε με το σκυλί σας και αναρωτηθείτε μερικά απλά πράγματα...

1.κάνει κάτι το σκυλί που δεν μου αρέσει... δεν το επιβραβεύω

2.κάνει το σκυλί κάτι που μου αρέσει... το επιβραβεύω

3.είναι ενοχλητικό και απαιτητικό... τότε μην του δίνεται αυτό που ενοχλητικά και επίμονα σας ζητάει. Ζητήστε του πρώτα να κάνει κάτι, να ηρεμήσει, μια δυο εντολές και τότε επιβραβεύστε το.

4. Είναι το σκυλί "γλύκας" αυτή τη στιγμή - ανταποκριθείτε αμέσως ανάλογα - μην του ζητάτε να κάνει κάποιες ασκήσεις πριν τον επιβραβεύσετε εδώ.