Μελετώντας την κυτταρική γραμμή καρκινικών οστεοκυττάρων στα δύο είδη, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι το φάρμακο aurothiomalate -γνωστό και ως άλας χρυσού- απέτρεψε την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων στο εργαστήριο. Σύμφωνα με την κύρια συγγραφέα της μελέτης, κτηνίατρο Valery Scharf, με τη χρήση του φαρμάκου αυτού έγινε κατορθωτό να επιβραδυνθεί η ανάπτυξη των όγκων και να μειωθεί η τάση τους για μετάσταση, όταν τα νεοπλάσματα των οστών του σκύλου αναπαράχθηκαν σε ποντικούς.
Πιο αναλυτικά, βρέθηκε ότι χαμηλές δόσεις του φαρμάκου μείωσαν σημαντικά την εξάπλωση του νεοπλάσματος στους πνεύμονες – την περιοχή όπου το οστεοσάρκωμα μεθίσταται συχνότερα στο σκύλο. Υψηλές δόσεις του φαρμάκου μείωσαν την μικροσκοπική εξάπλωση στους πνεύμονες και τη συχνότητα των καρκινικών κυττάρων να συναθροίζονται στα αγγεία.
Απαιτούνται, σαφώς, περαιτέρω μελέτες για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο το aurothiomalate δρα κατά των καρκινικών οστεοκυττάρων. «Η μελέτη είναι πολλά υποσχόμενη για το ρόλο των φαρμάκων με βάση το χρυσό ως κομμάτι της θεραπείας των νεοπλασμάτων των οστών του σκύλου και δυνητικά του ανθρώπου, παρόλο που χρειάζονται περισσότερες μελέτες πριν μπορέσουμε να τα χρησιμοποιήσουμε σε κλινικό επίπεδο», ανέφερε η Scharf.
Το οστεοσάρκωμα είναι το πιο γνωστό πρωτογενές νεόπλασμα των οστών στο σκύλο και αριθμεί την πλειοψηφία (περίπου 80%) των νεοπλασμάτων του σκελετού στο είδος αυτό. Παρατηρείται συχνότερα σε σκύλους μεγαλόσωμων φυλών, μέσης ή μεγαλύτερης ηλικίας. Το νεόπλασμα εντοπίζεται συχνότερα στα πρόσθια άκρα, αν και μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε οστό.
Οι χειρουργοί κτηνίατροι συνήθως ακρωτηριάζουν το πάσχον άκρο με σκοπό την καθολική εξαίρεση του νεοπλάσματος. Οι σκύλοι μπορούν, ακόμα, να λάβουν χημειοθεραπεία εάν το νεόπλασμα έχει δώσει μεταστάσεις. Ωστόσο, δεν είναι όλοι οι σκύλοι καλοί υποψήφιοι για ακρωτηριασμό και η απόφαση για τη διενέργειά του δεν είναι πάντα εύκολη για τον ιδιοκτήτη.
Στον άνθρωπο, το οστεοσάρκωμα είναι σπάνιο και προσβάλλει, επίσης, τα μακρά οστά του σκελετού. Συνήθως διαγιγνώσκεται σε νεαρά άτομα, κάτω των 25.
Σύμφωνα με την Scharf, το οστεοσάρκωμα είναι μια «απογοητευτική» ασθένεια καθώς, ενώ μπορεί να θεραπευτεί η αρχική εστία του, δεν υπάρχουν αποτελεσματικά μέσα για την πρόληψη της μετάστασής του.
Η χρήση των συμπλόκων χρυσού στην ιατρική του ανθρώπου βασίζεται παραδοσιακά στην ικανότητα του χρυσού να επηρεάζει την ανοσολογική ανταπόκριση του οργανισμού και στις αντιφλεγμονώδεις ιδιότητές του, με την πρωταρχική εφαρμογή να έγινε για τη διαχείριση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Στην κτηνιατρική, τα άλατα χρυσού συνήθως χρησιμοποιούνται στη θεραπεία αυτοάνοσων νοσημάτων. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, η ουσία aurothiomalate έχει διερευνηθεί για τα εν δυνάμει θετικά αποτελέσματα της ενάντια σε συγκεκριμένους τύπους νεοπλασμάτων.
Το UF, είναι το πρώτο που επικεντρώνεται στην αποτελεσματικότητα αυτού του φαρμάκου ως εργαλείο για την ενδεχόμενη θεραπεία των νεοπλασμάτων των οστών του σκύλου, μέσω in vitro πειραμάτων και in vivo μελετών σε ποντικούς.
Καταλήγοντας, είναι χαρακτηριστικά τα λόγια της Schraf σχετικά με την προσφορά της κτηνιατρικής έρευνας στην ιατρική του ανθρώπου: «Ένα από τα ενδιαφέροντα πράγματα για μένα στη μελέτη της ογκολογίας και των κατοικιδίων ζώων, είναι ότι οι ασθένειές τους συχνά ‘‘μεταφράζονται’’ σε ασθένειες των ανθρώπων. Έτσι, η έρευνα από την πλευρά της κτηνιατρικής, καθώς και τα αποτελέσματά της, μεταφράζονται δυνητικά και στην ιατρική του ανθρώπου».
Πηγή: diagnovet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου