Έχει και ο σκύλος αισθήματα.

Ο πόνος του αποχωρισμού δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους, αλλά και όλα εκείνα τα ζώα που δένονται συναισθηματικά με άλλα άτομα, χώρους συνήθειες. Στην κατηγορία αυτή των ζώων ανήκει και ο σκύλος. Στην κατηγορία αυτή των ζώων ανήκει , ως γνωστόν  και ο σκύλος. Στην περίπτωση, λοιπόν, που υιοθετήσουμε έναν ενήλικο σκύλο, πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας την ανάγκη του για ανώδυνη μετάβαση στη νέα του ζωή.

Καταρχήν, σημαντικό ρόλο παίζει η προέλευση του σκύλου. Ένας σκύλος που αγοράστηκε από εκτροφείο, το οποίο διατηρεί πολλούς σκύλους ή υιοθετήθηκε από κάποιο ζωοφιλικό σωματείο το οποίο φιλοξενεί αδέσποτα, θα περάσει πιο ανώδυνα από το «κλουβί» του στο σπιτικό μας. Αυτοί οι σκύλοι συνήθως, δεν έχουν δεθεί με κάποιο πρόσωπο και αν ακόμα έχει συμβεί αυτό δεν θα έχει δημιουργήσει ισχυρό δεσμό που δύσκολα ξεχνιέται.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι σκύλοι αυτοί δεν έχουν χορτάσει ανθρώπινα χάδια. Οι ... διαπροσωπικές τους σχέσεις αφορούν κυρίως άλλους σκύλους και λιγότερο ανθρώπους. Το δέσιμο λοιπόν με το νέο αφεντικό είναι σχετικά εύκολο. Ιδιαίτερα αν πρόκειται για σκύλο εξωστρεφή και κοινωνικό, θα «κολλήσει» μαζί σας από τις πρώτες μέρες, αν όχι ώρες.

Πιο δύσκολες είναι οι υιοθεσίες σκύλων από οικογένεια. Το ζητούμενο εδώ είναι πως θα πρέπει να αντιμετωπίσει ο νέος ιδιοκτήτης τον σοκαρισμένο, από τον αποχωρισμό, σκύλο. Καταρχήν πρέπει να αποφευχθεί η απότομη μετάβαση από τη μια κατάσταση στην άλλη. Ο νέος ιδιοκτήτης του σκύλου πρέπει πριν από την ημέρα της μετακόμισης του σκύλου, να τον επισκεφτεί μερικές φορές στον χώρο του, παρόντος του ιδιοκτήτη του. Με λίγα λόγια, είναι πολύ σημαντικό να υπάρξει.... αρραβώνας πριν από τον γάμο. Έτσι, ιδιοκτήτης και σκύλος θα έχουν την ευκαιρία να γνωριστούν υπό ομαλές συνθήκες. Ο σκύλος θα θεωρήσει το μελλοντικό αφεντικό του ως έναν καλό φίλο της οικογένειας, με τον οποίο μπορεί να παίζει και να πηγαίνει βόλτα. Σημαντικό είναι το ότι θα τον συναντήσει στον δικό του χώρο, όπου νιώθει ασφαλής, οπότε δεν θα έχει άγχος.

Όταν θα έρθει η ώρα της τελικής μεταφοράς, η δική μας συμπεριφορά θα πρέπει να είναι τέτοια που να μην καταπιέζει ή να φοβίζει το σκύλο. Τα «μη» και τα μαλώματα πρέπει να είναι περιορισμένα στο ελάχιστο αναγκαίο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο νέος μας σύντροφος δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι είμαστε το νέο του αφεντικό. Αν σ' αυτό προσθέσουμε και την ανησυχία του για το νέο του αυτοκίνητο, σπίτι κ.τ.λ., η επιείκεια μας πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Τέλος, καλό είναι να τηρήσουμε το πρόγραμμά του όσο περισσότερο μπορούμε. Δηλαδή, ώρες φαγητού, διάρκεια βόλτας και ό,τι άλλο συνήθιζε να κάνει πριν μπούμε εμείς στη ζωή του.