Το κόψιμο της ουράς και των αυτιών, καθιερώθηκε με τα χρόνια και σιγά - σιγά ενσωματώθηκε στα εξωτερικά μορφολογικά χαρακτηριστικά κάποιων φυλών σκύλων, τόσο ώστε αυτά ν' αναγνωριστούν και επίσημα σαν ταυτόσημα της καθαροαιμίας των συγκεκριμένων σκύλων από τους περισσότερους Κυνοφιλικούς Ομίλους. Ο Αμερικανικός Κυνοφιλικός Όμιλος δεν "αναγνωρίζει" σαν καθαρόαιμες παραπάνω από 40 φυλές σκύλων εάν τα δείγματα που παρουσιάζονται στις εκθέσεις του Ομίλου δεν έχουν "εγχειρισμένες" ουρές ή αυτιά. Αντίθετα πάντως, αρχίζουν να "λειτουργούν" τελευταία αρκετοί Κυνοφιλικοί Όμιλοι στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Στην Γερμανία, για παράδειγμα, ο Όμιλος Μπόξερ της χώρας, ΔΕΝ δέχεται σκυλιά με κομμένα αυτιά στις εκθέσεις που διοργανώνει. Επίσης η περίπτωση της Ένωσης Κτηνιάτρων στις ΗΠΑ έχει ενδιαφέρον. Η ένωση με έγγραφό της αποθαρρύνει τα μέλη της στο να προβαίνουν στις συγκεκριμένες εγχειρήσεις, εκτός και εάν συντρέχουν άλλοι λόγοι υγείας ή υγιεινής. Συγκεκριμένα αναφέρει : "Το κόψιμο της ουράς και των αυτιών για "διακοσμητικούς¨ λόγους δεν συνίσταται ιατρικά και δεν αποφέρει κανένα ¨κέρδος" στον ασθενή. Αντίθετα μια τέτοια επέμβαση προκαλεί στρες και πόνο στον σκύλο, και μάλιστα ενδέχεται να επιφέρει επιπλέον προβλήματα από την αναισθησία, το χάσιμο αίματος και τις μολύνσεις." Το έγγραφο τελειώνει με την επισήμανση πως οι Κτηνίατροι πρέπει να ενημερώνουν τους ιδιοκτήτες σκύλων για όλους τους παραπάνω κινδύνους.
Ας τα πάρουμε, λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή. Η ουρά κόβεται συνήθως όταν το κουτάβι είναι μιας εβδομάδας και οι υποστηρικτές της μεθόδου, αναφέρουν πως σε τόσο μικρή ηλικία το κουτάβι δεν αισθάνεται κανέναν απολύτως πόνο. Επίσης λένε πως το κόψιμο της ουράς, εκτός από τους "κοσμητικούς" λόγους, έχει και προληπτικούς, αποτρέποντας τους τραυματισμούς της ουράς από μελλοντικά χτυπήματα σε σκληρά αντικείμενα. Παραμένει , όμως, το ενδεχόμενο μολύνσεων.
Με το ¨κόντεμα" των αυτιών τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Καταρχήν ο "διακοσμητικός" λόγος είναι πως με το κόντεμα τα αυτιά των σκύλων μένουν στητά - όρθια. Η εγχείρηση αυτή γίνεται όταν ο σκύλος είναι 8 - 10 εβδομάδων. Επειδή η επέμβαση αυτή είναι πιο επώδυνη χρησιμοποιείται σχεδόν πάντοτε αναισθησία. Οι κίνδυνοι μολύνσεων και ¨ανοίγματος¨ της πληγής είναι μεγάλοι, καθώς ο σκύλος πρέπει να μείνει για αρκετό διάστημα με γάζες, ώσπου να κλείσουν οι πληγές.
Τι λέει , λοιπόν, η κοινή γνώμη για το θέμα αυτό ;
Πολλοί ιδιοκτήτες σκύλων, τα τελευταία χρόνια, είναι αντίθετοι. Αρκετοί από αυτούς έχουν άσχημες εμπειρίες με τα δικά τους σκυλιά και έχουν να πουν πολλές ιστορίες σχετικά. Όπως αυτή ενός Cocker Spaniel που για μέρες αφού του κόψανε την ουρά, ούρλιαζε και "έψαχνε" να τη βρει στριφογυρνώντας. Η άποψη αυτή με δυο λόγια λέει : Γιατί να βάζουμε τα σκυλιά μας σε μια ανούσια και επίφοβη δοκιμασία πόνου και μολύνσεων. Από την άλλη μεριά είναι αυτοί οι ιδιοκτήτες σκύλων, οι οποίοι υποστηρίζουν πως το κόψιμο της ουράς και των αυτιών ενός σκύλου του δίνουν τα συγκεκριμένα μορφολογικά χαρακτηριστικά, στα οποία οφείλει την "προσωπικότητα" και το παρουσιαστικό που τα κάνει τόσο δημοφιλή και αξιαγάπητα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου