Λεισμανίαση (Κάλα-Αζάρ) :
Προκαλείται από πρωτόζωα του γένους «Λεισμάνια» και μεταδίδεται στους σκύλους μόνο από το τσίμπημα μολυσμένης σκνίπας «φλεβοτόμος» κατά τις απογευματινές και βραδυνές ώρες, από άνοιξη ως φθινόπωρο. Πηγή μόλυνσης θεωρούνται τα μολυσμένα τρωκτικά και οι μολυσμένοι σκύλοι. Ο μολυσμένος σκύλος εμφανίζει αδυναμία, πιτυρίαση, δερματικά προβλήματα, μεγάλα νύχια, αίμα από την μύτη, πληγές που δεν κλείνουν κ.λ.π. Χρειάζεται προληπτικός έλεγχος κάθε τέλος φθινοπώρου γιατί υπάρχει πιθανότητα να είναι φορέας χωρίς να έχει εκδηλώσει συμπτώματα. Το 50-60% των σκύλων στην χώρα μας είναι συμπτώματικοι ή όχι φορείς της Λεισμανίασης.Υπάρχει η δυνατότητα μετάδοσης στον άνθρωπο. Όμως κατά άγνωστη και ευτυχή συγκυρία , είναι απειροελάχιστη στην χώρα μας και αντιμετωπίζεται θεραπευτικά. Για τους παραπάνω λόγους και επειδή η σκνίπα πετά σε απόσταση 1km περίπου, δεν έχει νόημα η ευθανασία των μολυσμένων σκύλων. ʼλλωστε σήμερα τα δοκιμασμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα δίνουν καλά αποτελέσματα. Τα πιο συνηθισμένα σχήματα θεραπείας είναι : α) συνδυασμός Glucantime - Zylapour x 1 μήνα και στην συνέχεια μόνο Zylapour x 1 χρόνο. β) Μόνο Glucantime σε τριπλάσια περίπου δόση μέρα παρά μέρα x 1 μήνα. Προληπτικά χρησιμοποιούνται spray και κολλάρα που απομακρύνουν τις σκνίπες. Απαραίτητη είναι η αιματολογική παρακολούθηση του ζώου μετά τον πρώτο μήνα και ύστερα, κάθε 6μηνο. Σε περιπτώσεις αρνητικού τίτλου, γίνεται έλεγχος με PCR στο 6μηνο και στον χρόνο για πιο σίγουρες απαντήσεις σχετικά με την εξέλιξη της νόσου.
Τοξοπλάσμωση :
Δεν απαντά συχνά στον σκύλο. Η διάγνωση τίθεται μόνο με μικροβιολογική εξέταση. Πηγή μόλυνσης είναι η γάτα. Μεταδίδεται και στον άνθρωπο, ο οποίος συνήθως είναι ασυμπτωματικός φορέας. Προκαλεί αποβολές στις έγγυες γυναίκες ή χοριοαμφιβληστροειδίτιδα στα έμβρυα. Γι΄αυτό τον λόγο οι γυναίκες (και κυρίως κάτοχοι σκύλου ή γάτας) πριν μείνουν έγγυες, θα πρέπει να υποβάλλονται σε εξέταση αίματος για τοξόπλασμα.
Διρροφιλαρίαση :
Μεταδίδεται με τα κουνούπια. Το πρόβλημα στον σκύλο, ανάγεται στην ανάπτυξη σκουληκιών μέσα στην καρδιά και στην πνευμονική αρτηρία. Βήχας, κόπωση είναι τα συμπτώματα που θα καταλάβει ο ιδιοκτήτης. Η νόσος είναι ιδιαίτερα έντονη σε περιοχές με αρκετές βροχοπτώσεις π.χ. στην Βόρειο Ελλάδα, όπου κρίνεται απαραίτητη η εξέταση αίματος και η προληπτική αγωγή κάθε μήνα. Παρασιτώσεις πεπτικού συστήματος ( εχινόκκοκοι, ταινίες, ασκαρίδες κ.λ.π ) : Υπεύθυνα είναι τα ανάλογα παράσιτα , τα οποία προκαλούν κυρίως διάρροιες, εμέτους, απίσχναση. Ιδιαίτερη σημασία έχει ο εχινόκκοκος κι αυτό γιατί στην χώρα μας, εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλο πρόβλημα εχινοκοκκίασης στον άνθρωπο. Το καλό πλύσιμο φρούτων και λαχανικών καθώς και η απαραίτητη αντιπαρασιτική αγωγή των ζώων, ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο μόλυνσης. Έτσι λοιπόν πρέπει να γίνεται προληπτικός αποπαρασιτισμός στα κουτάβια και στα ενήλικα σκυλιά σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, με ειδικά προιόντα που θα συστήσει ο κτηνίατρος.
Ερλιχίωση και πιροπλάσμωση :
Είναι μολύνσεις στο αίμα λόγω προσβολής από τσιμπούρια. Χωρίς θεραπεία συνήθως καταλήγουν στον θάνατο. Εμφανίζονται με ανορεξία, αδυναμία, ίκτερο, αναιμία. Στην Ερλιχίωση μπορεί να εμφανισθεί ρινορραγία ενώ στην πιροπλάσμωση, αίμα στα ούρα. Η θεραπεία τους συνίσταται σε ενέσιμα αιμοπρωτοζωοκτόνα και τετρακυκλίνες και ακόμη, στην μετάγγιση αίματος στην περίπτωση πολύ χαμηλού αιματοκρίτη. Προληπτικά χρησιμοποιούνται αντιπαρασιτικά κολλάρα, spray, αμπούλλες κ.λ.π. Απαραίτητος κρίνεται ο αιματολογικός έλεγχος κάθε τέλος καλοκαιριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου