Και όμως...Γνώρισα τον άνθρωπο και αγάπησα τα ζώα…
Θα μου πείτε τα ζώα δεν μιλούν. Και βέβαια -εντελώς εγωιστικά- όποιος δεν γνωρίζει τον δικό μας λόγο, είναι αδύνατον να μας βάλει σε διαδικασία να σκεφτούμε αν και τι μπορεί να αισθάνεται… λες και το συναίσθημα είναι πλεονέκτημα μόνο του ανθρώπινου είδους.
Αν όμως είχαμε διερμηνέα του γαυγίσματος και μας μετέφερε το συναίσθημα του αδέσποτου αλήθεια πως θα νιώθαμε; "…Είμαι ένα σκυλάκι μόνο του και περπατώ στους δρόμους. Τα ποδαράκια μου είναι τόσο κρύα, που και στη ζέστη να τα βάλω δε γίνεται τίποτα. Τα άλλα σκυλιά με κοροϊδεύουν μα δε δίνω σημασία. Τη μαμά μου την πάτησε αμάξι και είμαι μόνο. Κανένας δε μου δίνει σημασία. Κάθε μέρα ουρλιάζω μπας και μου δώσει κανείς σημασία, μα κανένας δεν κάνει τίποτα. Προσπαθώ να γίνω φίλος με τα άλλα σκυλάκια. Κάθε μέρα ζω χωρίς να έχω αύριο…"
Θλιβερή εικόνα που συμπληρώνει τον παραλογισμό της Πρωτεύουσας αυτή των αδέσποτων ζώων, τα οποία περιφέρονται στα άλση, στις πλατείες και στους δρόμους της. Εκατοντάδες σκυλιά και γατιά προσπαθούν να επιβιώσουν ανάμεσα στην αδιαφορία των πολιτών αλλά και στην αδυναμία των αρχών να τα φροντίσουν αποτελεσματικά. Η Αθήνα είναι μία από τις λίγες μεγαλουπόλεις στην Ευρώπη όπου το φαινόμενο αυτό, φαίνεται δυστυχώς να παίρνει ολοένα μεγαλύτερες διαστάσεις.
Ο σκύλος και η γάτα είναι ζώα που ζουν κοντά στον άνθρωπο, μετά από δική του επιλογή. Ο σκύλος, γρήγορα γίνεται για το αφεντικό του ένας ανεκτίμητος φίλος και η κοινή τους ζωή διαρκεί πολλά χρόνια. Η γάτα είναι το πιο ενδιαφέρον και συνάμα το πιο μυστηριώδες ζώο. Η θαυμαστή ευλυγισία της και αντοχή, η ήρεμη ιδιοσυγκρασία της, η αυτάρκεια και η υπερηφάνειά της, οι μυθικές σχεδόν πέντε αισθήσεις της, την κάνουν ένα σύντροφο πραγματικά συναρπαστικό.
Ο ίδιος ο άνθρωπος, όμως, που επέλεξε αυτά τα πλάσματα να αποτελούν τη συντροφιά του "προκάλεσε" και ένα τραγικό γεγονός: ένας μεγάλος αριθμός από αυτά είναι αδέσποτα. Αδέσποτα ζώα, είναι τα ζώα χωρίς "δεσπότη", χωρίς ιδιοκτήτη. Μόνον ο χαρακτηρισμός "αδέσποτα" δηλώνει καθαρά ότι είναι κάτι που εμείς (οι άνθρωποι) προκαλέσαμε. Τα αδέσποτα ζώα είναι ουσιαστικά τα απορρίμματα κάποιου…
Ζούμε σε μια χώρα, σε μια εποχή και σε έναν αιώνα, που φθίνει μαζί με κάποιες αξίες -που κάποτε ήταν δοκιμασμένες και τώρα είναι δοκιμαζόμενες- σε πλήρη απαξίωση αυτών, κλονίζοντας βασικές ανθρώπινες ισορροπίες. Βασικά μας χαρακτηριστικά η παντελής έλλειψη ευαισθησίας, η ανικανότητα ορθής κρίσης για απόδοση δικαιοσύνης και γενικά αδυναμία να οριοθετήσουμε το καλό από το κακό! Και αντιλαμβανόμαστε ότι ο άνθρωπος μ' όλα του τα τεχνάσματα, το μόνο που κατάφερε είναι να θεωρεί τον εαυτό του έξυπνο. Το ζώο όμως αντίθετα χωρίς κανένα από τα τεχνάσματα του ανθρώπου εξακολουθεί να παραμένει σοφό.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα του πολιτισμού μας, τα περί «ομαδικής ευθανασίας» των αδέσποτων ζώων, που ακούσθηκαν λίγο πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες 2004. Βλέπετε ως Έλληνες έχουμε την τιμή να ζούμε στη χώρα “λίκνο του πολιτισμού”, απόγονοι αυτών που με την λάμψη τους φώτισαν την ανθρωπότητα. Και στις απεγνωσμένες προσπάθειες να φανούμε επάξιοι της κληρονομιάς αυτής, οι Υπεύθυνοι της Ολυμπιάδας, μίλησαν για σχέδιο μαζικής εξόντωσης – θανάτωσης των αδέσποτων ζώων. Εύκολος στόχος και χωρίς καμία συστολή πάρθηκε η συγκεκριμένη απόφαση. Άλλωστε… δολοφόνος -στο δικό μας βασίλειο- χαρακτηρίζεται μόνο αυτός που σκοτώνει άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου