Τα ζώα που δεν έχουν όνομα (Β Μέρος).

Αρκετά Φιλοζωικά Σωματεία από την Ελλάδα και άλλες χώρες (Ευρώπη, Αμερική, Καναδάς) ένωσαν τις δυνάμεις τους για να πείσουν την Ελληνική Κυβέρνηση, τους πολιτικούς, τους χορηγούς των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 και όσους μπορούσαν να βοηθήσουν να αλλάξει η αποτρόπαια μοίρα των αδέσποτων στην Ελλάδα. Όλα αυτά τα Σωματεία πίστευαν -πολύ σωστά- πως η λύση για τον υπερπληθυσμό των αδέσποτων είναι τα προγράμματα στείρωσης-απελευθέρωσης και ήταν απολύτως αντίθετα στην θανάτωση υγιών ζώων. Και τα κατάφεραν τελικά την τελευταία στιγμή, η απόφαση να αλλάξει!

Λίγο καιρό αργότερα, μετά την φασαρία που έγινε σχετικά με την ευθανασία των αδέσποτων ζώων, ο Δήμος Αθηναίων, που τυπικά είναι υπεύθυνος για αυτά, βιάστηκε να διορθώσει την εικόνα του, επικοινωνιακά και παρουσιάστηκε ως φιλεύσπλαχνος απέναντι στα άμοιρα ζώα (το τέλειο παράδειγμα αντιφατικότητας). Μίλησαν λοιπόν οι Υπεύθυνοι, για περί υιοθεσίας αδέσποτων ζώων μέσω του Δήμου. Σαφέστατα πολύ καλό πρόγραμμα… αν το υποστήριζαν και το εφάρμοζαν κιόλας! Έστω στο ποσοστό που το διαφήμισαν! Βλέπετε οι αρμόδιοι φορείς του Δήμου είναι εντελώς αδιάφοροι. Λέτε να συμβαίνει αυτό επειδή τα ζώα δεν ψηφίζουν;

Το αν τελικά είμαστε συνεχιστές αυτής της “βαριάς” ελληνικής κληρονομιάς, αυτό είναι άλλο θέμα. Αν όμως ο πολιτισμός ενός λαού κρίνεται από την συμπεριφορά του στα ζώα, όπως ο Γκάντι έλεγε, βρισκόμαστε πολιτισμικά εκτεθειμένοι.

Εκεί ακριβώς φαίνεται η βαρβαρότητα του ανθρώπου Εάν θέλουμε να λέμε ότι ζούμε σε μια πολιτισμένη κοινωνία, τότε μέρος της ευθύνης που φέρει αυτός ο ορισμός, είναι να φροντίζουμε ότι παραπέφτει στο περιθώριο... Η ψυχική καλλιέργεια & το ήθος κάποιου προκύπτει μέσα από αυτή την συμπεριφορά η οποία και χαρακτηρίζει τον πολιτισμό σε ατομικό & κοινωνικό επίπεδο...

Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις για το καλό των ζώων. Τα ζώα λοιπόν, αξίζουν σεβασμό και μια ευκαιρία για καλή ζωή, μιας και δεν έχουν κάνει τίποτα λάθος εκτός από το να είναι στο λάθος μέρος με τον λάθος άνθρωπο.

Άλλωστε υπάρχει και μια άλλη προσέγγιση του θέματος που μπορεί να μας ευαισθητοποιήσει αν σκεφτούμε πως τα αδέσποτα ζώα είναι η ακόμη ζωντανή ψυχή της Φύσης μέσα στις πόλεις μας. Περιπλανιούνται «άσκοπα» χωρίς ανθρώπινο δεσπότη, μας θυμίζουν την αλάνα που έγινε μπετόν, άσφαλτος και κοντοκουρεμένο γκαζόν, μας θυμίζουν μια ελευθερία που μας εξοργίζει και μας φοβίζει, ένα υπόλοιπο που διαφεύγει από την ευθύνη των ανθρώπινων διευθετήσεων, μια «εσωτερική ζώνη» ελευθερίας. Πολύ απλά γι’ αυτό το λόγο θα μπορούσαμε να τα ονομάσουμε αντί για «αδέσποτα», «ελεύθερα ζώα»!

Η επίλυση του προβλήματος -όπως είναι κατανοητό- επιβάλλεται, όχι μόνο γιατί η χώρα μας έχει δυσφημισθεί στο εξωτερικό, από τη σκληρή συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα, αλλά γιατί η αγάπη μας, ο σεβασμός μας προς τα ζώα αποτελεί το μέτρο του σεβασμού μας προς το περιβάλλον. Απαιτείται συνεργασία και κατανόηση για τη λύση του "προβλήματος": αδέσποτα ζώα από όλους μας. Ας μην περιμένουμε μόνον από τους άλλους και μεταθέτουμε τις δικές μας ευθύνες.

Η ανθρωπιά και η ευαισθησία είναι δύο έννοιες αφηρημένες. Καιρός, λοιπόν, να δραστηριοποιηθούμε και να τους δώσουμε νόημα.

"Τα ζώα δεν είναι αδέλφια μας, δεν είναι υποτακτικοί μας: είναι διαφορετικά έθνη, που έχουν πιαστεί μαζί με εμάς στο δίχτυ της ζωής και του χρόνου."
Henry Beston