Χαρακτηριστικά ενός υγιούς σκύλου (2o Μέρος).

Ιδιοσυγκρασία

Μια απρόσμενη αλλαγή, της ιδιοσυγκρασίας του σκύλου μας, μπορεί να είναι σημάδι, ότι κάτι δεν πάει καλά.
Ένας σκύλος που πονάει, ή είναι απλά άκεφος μπορεί να μην είναι ευχαριστημένος όταν τον αγγίζουν.
Οι σκύλοι βέβαια, από την φύση τους έχουν την διάθεση να ανέχονται πολλά από όσα τους κάνουν τα παιδιά, αλλά όταν ένας σκύλος πονάει θα σπεύσει προειδοποιήσει με το να γρυλίσει ή ακόμα και να δαγκώσει, εάν συνεχίσουν να τον ενοχλούν...

Ένας φυσιολογικά πράος σκύλος, μπορεί να δείξει σημάδια προστατευτικής επιθετικότητας, η οποία, αν δεν είναι του χαρακτήρα του, μπορεί να είναι ο τρόπος του..., με τον οποίο προσπαθεί να μας μεταβεβάσει το γεγονός, ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα...

Ένα παράδειγμα είναι ότι οι σκύλοι που έχουν όγκο στον εγκέφαλο, μπορεί να εμφανίσουν αλλαγμένη συμπεριφορά και να κοιτάνε με τα μάτια τους σαν να προσπαθούν να αναγνωρίσουν κάποιον ή κάτι μέσα στην ομίχλη...
Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, η κατάστασή τους επιδυνώνεται σταδιακά μέσα σε λίγες εβδομάδες μάλλον, παρά σε μήνες.

Μάτια

Τα μάτια του σκύλου, θα πρέπει να είναι ορθάνοιχτα και με διαυγή και υγρασμένη επιφάνεια.
Σποραδικά μια ξερή, μαύρη έκκριση στις γωνίες του ματιού, αντιπροσωπεύει την υπερεκχείλιση ενός φαιού βλεννοειδούς υλικού που μαζεύεται εκεί.
Επίσης δεν θα πρέπει να υπάρχει υπερβολική ροή δακρύων.
Στους σκύλους με ανοιχτό χρώμα προσώπου, δεν θα πρέπει να υπάρχει συνεχής υπερεκχείλιση δακρύων, ώστε να φαίνεται σαν βαμμένη λωρίδα πορτοκαλί χρώματος, που κατεβαίνει στο πρόσωπο.

Σε μερικές οφθαλμολογικές καταστάσεις το άνοιγμα της κόρης μπορεί να είναι πολύ μικρό και να φαίνεται περισσότερο μέρος της χρωστικής ουσίας της ίριδας, ώστε το μάτι να φαίνεται πιο σκούρο.
Το λευκό μέρος του ματιού, ή σκληρός χιτώνας, κανονικά δεν είναι ορατό εκτός από τις ράτσες, που έχουν πολύ προεξέχοντα μάτια.
Αν τα αιμοφόρα αγγεία του σκληρού χιτώνα αυξηθούν ως προς το μέγεθος, ή τον αριθμό, τότε το μάτι θα φαίνεται κόκκινο.
Κανονικά, ο κερατοειδής που υπάρχει σαν παράθυρο στο μπροστινό τμήμα του ματιού είναι διαυγής, αλλά παίρνει και το χρώμα της ίριδας που βρίσκεται πίσω του.
Μερικές φορές, συνήθως όταν το ζώο γερνάει, ο κερατοειδής γίνεται πιο θολός και παίρνει ένα πιο μπλε χρώμα, λόγω των αντανακλαστικών κρυστάλλων που υπάρχουν στα υγρά, πίσω από τον κερατοειδή.
Αυτό δεν είναι ασθένεια, αν και συχνά συγχέεται με τον καταράκτη, ο οποίος όμως, προκαλεί αδιαφάνεια (και όχι απλώς θόλωμα) του φακού και δημιουργείται μια λευκή ανταύγεια που αντανακλάται έξω από το μάτι.

Ακόμη υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, οι οποίοι μπορεί να επιρεάζουν το χρώμα των ματιών.
Για παράδειγμα, ο ίκτερος μπορεί να εμφανισθεί ως κιτρινάδα του σκληρού χιτώνα, η λιπίδωση του κερατοειδούς θα φαίνεται ως λευκή νέφωση αυτού και το έλκος του κερατοειδούς θα δημιουργήσει μια ποικιλία από κίτρινες έως πρασινωπές ανωμαλίες στην επιφάνεια του ματιού.

Όλες οι παραπάνω περιπτώσεις..., απαιτούν κτηνιατρική φροντίδα.

Μύτη

Είναι σημαντικό, γι΄ αυτό και πρέπει πάντα, τα δύο ρουθούνια του σκύλου μας να είναι ανοιχτά και να μην φράζονται από οποιεσδήποτε εκκρίσεις ή κάρκαδια.

Η άκρη της μύτης (ακρορίνιο ή ρινάριο), θα πρέπει να έχει παχύ δέρμα, να μην έχει τρίχες και να περιέχει ιδρωτοποιούς αδένες.

Οι περισσότεροι σκύλοι, γλείφουν επανειλημμένα τη μύτη τους και αυτό έχει οδηγήσει στην πεποίθηση, ότι μια κρύα, υγρή μύτη είναι σημάδι υγείας. Η κοινή λογική όμως, υποδεικνύει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, ιδιαίτερα αν ο σκύλος έχει γυρίσει από έντονη άσκηση.

Κάθε άκρη μύτης, έχει χαρακτηριστικό αποτύπωμα κι΄ αυτό έχει χρησιμοποιηθεί ως βάση για μέθοδο αναγνώρισης ταυτότητας...

Το χρώμα της μύτης, σε μερικές ράτσες, μπορεί να είναι ανοιχτό ή ωχρό, ιδιαίτερα κατά τους χειμερινούς μήνες, που δεν υπάρχει πολύ ηλιακό φως.
Τα πιο γέρικα σκυλιά, έχουν στην άκρη της μύτης τους σκαλίσματα και σχισμές, που επουλώνονται δύσκολα.
Εάν ένας νεαρός σκύλος, έχει την άκρη της μύτης στεγνή και λεπισμένη, ενδέχεται να έχει υποφέρει προηγουμένως, από κάποια ιογενή μόλυνση.