Η σωστή διαπαιδαγώγηση του σκύλου, αλλά και ο σωστός τρόπος συμπεριφοράς και χειρισμού του κηδεμόνα του, παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Τι δεν κάνουμε σωστά και πυροδοτούμε την επιθετικότητά του.
Ένα σύνθετο και σοβαρό ζήτημα είναι η επιθετικότητα που μπορεί να παρουσιάσει ένας σκύλος. Υπάρχουν περιπτώσεις, που ενδέχεται οι κηδεμόνες σκύλων, με λάθος χειρισμούς, να προκαλούν αυτήν την έντονη εκδήλωση του μικρού τους φίλου.
«Ο σκύλος ξέρουμε ότι εξημερώθηκε πριν από περίπου 30.000 χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι απώλεσε μέρος των άγριων ενστίκτων του, εμπιστεύτηκε περισσότερο τον άνθρωπο, και έγινε ο πιο πιστός του φίλος.
Η επιθετικότητα, ωστόσο, αποτελεί ένα μεγάλο και αρκετά πολύπλοκο κεφάλαιο για τον σκύλο, και γι’ αυτό δεν θα πρέπει να το προσεγγίζουμε με απλουστευτικό τρόπο.
Δυστυχώς, όσον αφορά αυτό το κεφάλαιο της σκυλίσιας συμπεριφοράς, υπάρχουν πολλά ταμπού, λανθασμένες απόψεις, ελλιπείς γνώσεις και προκατάληψη.
Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε, είναι ότι ο σκύλος είναι ένα πλάσμα που ο χαρακτήρας του διαμορφώνεται, τόσο από την κληρονομικότητα, όσο και από επίκτητα στοιχεία, όπως ο χαρακτήρας του κηδεμόνα του, το περιβάλλον στο οποίο ζει και τα βιώματά του», εξηγεί η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, Ρενάτα Γρυπάρη.
Επισημαίνει ότι η επιθετικότητα, όπως και άλλα χαρακτηριστικά του σκύλου, ενδέχεται να πυροδοτείται, ή να εντείνεται, από τη συμπεριφορά του κηδεμόνα. Αυτό σημαίνει ότι κάποιες φορές μπορεί να φταίμε εμείς για την επιθετική συμπεριφορά του σκύλου μας.
Σε ποιές περιπτώσεις ευθύνεται ο κηδεμόνας για την επιθετικότητα του σκύλου του; Η κα Γρυπάρη απαριθμεί έξι:
1) Δεν τον κοινωνικοποιεί σωστά: Στις περιπτώσεις που ο σκύλος εκδηλώνει επιθετικότητα προς ανθρώπους, άλλους σκύλους, ή γάτες, είτε από φόβο είτε από κυριαρχικότητα, το πρόβλημα διορθώνεται με τη σωστή εκπαίδευση. Εάν ο κηδεμόνας απλώς αφήνει τον σκύλο να παίρνει πρωτοβουλίες και να συμπεριφέρεται όπως νιώθει, χωρίς καμία διόρθωση, τότε ο σκύλος ενδέχεται να εντείνει την επιθετική συμπεριφορά, με αποτέλεσμα ο κηδεμόνας να καταφύγει τελικά στην απομόνωση του σκύλου, για να μην αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα. Αλλά, μην κοινωνικοποιώντας τον σκύλο του, τελικά τον κάνει ακόμα πιο επιθετικό.
2) Χρησιμοποιεί μεθόδους, που προκαλούν επιθετική συμπεριφορά: Η βία και οι φωνές δημιουργούν στρες στον σκύλο, που ίσως καταλήξει σε βίαιη άμυνα εκ μέρους του. Η βία πάντα δημιουργεί έναν ανταγωνισμό για το ποιος θα επικρατήσει, με αποτέλεσμα να πυροδοτείται επιθετικότητα από την πλευρά του σκύλου.
3) Τον αφήνει να κερδίσει κάτι έπειτα από επιθετική συμπεριφορά: Όταν, για παράδειγμα, ο σκύλος διεκδικεί κάτι, γρυλίζοντας ή κάνοντας επίθεση, και ο κηδεμόνας τον αφήσει μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια, τότε ο σκύλος συνηθίζει να υιοθετεί μια επιθετική συμπεριφορά για να κερδίσει αυτό που θέλει. Από τη στιγμή που ο κηδεμόνας μπαίνει στη διαδικασία να διορθώσει τον σκύλο του, θα πρέπει να ολοκληρώσει τη διόρθωση σωστά, με τον σκύλο να ανταποκρίνεται σε αυτό που του ζητάει.
4) Δεν σταματάει το επιθετικό παιχνίδι: Πολλές φορές οι σκύλοι ενθουσιάζονται με το παιχνίδι, με αποτέλεσμα, όσο περνάει η ώρα, αυτό να γίνεται όλο πιο έντονο και επιθετικό. Εάν, λοιπόν, αφήνουμε τον σκύλο να μας δαγκώνει, ή να δαγκώνει έντονα το παιχνίδι του, ενθαρρύνουμε ουσιαστικά αυτή την παρόρμηση, η οποία μπορεί να γίνει συνήθεια.
5) Δεν σταματάει την κτητικότητα: Μια πολύ συνηθισμένη συμπεριφορά στον σκύλο είναι η κτητικότητα, η παρόρμηση, δηλαδή, να περιφρουρεί ό,τι θεωρεί σημαντικό για εκείνον.
Η κτητικότητα μπορεί να αφορά το φαγητό του, τον χώρο του, ή διάφορα αντικείμενα, και συνήθως εκδηλώνεται με επιθετικότητα. Εάν ο κηδεμόνας δεν σταματήσει την κτητικότητα από την αρχή, με τη σωστή εκπαίδευση, αυτή εντείνεται και γίνεται συνήθεια.
6) Λανθασμένη εκπαίδευση για φύλαξη: Το να εκπαιδεύσουμε τον σκύλο μας να είναι φύλακας, είναι μια πολύ σοβαρή απόφαση που θα πρέπει να πάρουμε, λαμβάνοντας υπόψιν πολλές παραμέτρους.
Η σωστή εκπαίδευση για φύλαξη απαιτεί χρόνο, υπομονή και απόλυτη εμπιστοσύνη μεταξύ σκύλου και κηδεμόνα, ενώ απαραίτητο προαπαιτούμενο είναι η τέλεια εκμάθηση της βασικής εκπαίδευσης.
Εάν, λοιπόν, στην προσπάθειά μας να εκπαιδεύσουμε τον σκύλο μας για φύλακα, τον κρατάμε απομονωμένο σε ένα σημείο της αυλής, χωρίς καμία διάδραση με εξωτερικά ερεθίσματα, χωρίς καμία κοινωνικοποίηση με ανθρώπους, σκύλους και γάτες, φωνάζοντάς του και χρησιμοποιώντας βία, θα δημιουργήσουμε έναν σκύλο επιθετικό, ο οποίος θα αποτελεί τελικά απειλή για όλους, και όχι φύλακα για τον κηδεμόνα του.
Τέλος, η κα Γρυπάρη διευκρινίζει: «Εάν ο σκύλος μας παρουσιάζει επιθετική συμπεριφορά από μόνος του, χρειάζεται να βρούμε την πραγματική αιτία, να την αποκωδικοποιήσουμε, δηλαδή, ώστε να υιοθετήσουμε την πιο κατάλληλη μέθοδο επίλυσης.
Εάν την έχουμε προκαλέσει (ή εντείνει) εμείς, θα πρέπει να αλλάξουμε συμπεριφορά, ώστε να βοηθήσουμε τον σκύλο μας να αλλάξει και αυτός τη στάση του απέναντί μας, ή έναντι άλλων».
● Η κυρία Ρενάτα Γρυπάρη είναι απόφοιτη της Σχολής Εκπαίδευσης Σκύλων Boss. Εδώ και αρκετά χρόνια εφαρμόζει την ενεργειακή εκπαίδευση, η οποία εστιάζει στο ισορροπημένο ψυχικό δέσιμο μεταξύ κηδεμόνα και σκύλου και τη διαμόρφωση του σωστού ενεργειακού περιβάλλοντος, στο οποίο είναι καλό να ζει και να εκπαιδεύεται ένας σκύλος. Έχοντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τους φοβικούς σκύλους, ειδικεύτηκε στη διαδικασία της ψυχικής τους αποκατάστασης.
Πηγή: ygeiamou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου