Γιατί τα Labrador retriever λατρεύουν τόσο το φαγητό;

Ένα από τα συχνότερα προβλήματα υγείας που εμφανίζουν οι σκύλοι στις αναπτυγμένες χώρες είναι η παχυσαρκία, η οποία αποτελεί τόσο πρωτογενή όσο και δευτερογενή αιτία για ποικίλες άλλες παθολογικές καταστάσεις που μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και στο θάνατο. Ως προδιαθέτοντες παράγοντες της παχυσαρκίας μπορούν να θεωρηθούν η μείωση της σωματικής άσκησης και η εύκολη πρόσβαση σε υψιθερμιδικές τροφές. Το παράδοξο βέβαια με τη φυλή Labrador retriever είναι ότι ακόμα και σκύλοι που ασκούνται και διατρέφονται ορθά παρουσίαζουν αύξηση σωματικού βάρους.

Η επικεφαλής κτηνίατρος Eleanor Raffan της ερευνητικής ομάδας του πανεπιστημίου του Cambridge έθεσε την έναρξη μιας καινοτόμου έρευνας, η οποία πραγματεύεται τη μελέτη 3 γονιδίων που σχετίζονται με την παχυσαρκία στον άνθρωπο και τον τρόπο που δραστηριοποιούνται αυτά σε δύο ομάδες: μία των 15 παχύσαρκων σκύλων και μια των 18 σκύλων με φυσιολογικό βάρος, όλοι της φυλής Labrador retriever. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν μια γενετική μετάλλαξη στο τέλος ενός γονιδίου που ονομάζεται POMC, την οποία διέθεταν οι παχύσαρκοι σκύλοι.
 
Θεωρείται ότι η μετάλλαξη αυτή που συναντάται στα Labrador retriever και στις συγγενείς φυλές δεν επιτρέπει την παραγωγή 2 ουσιών που σχετίζονται με τον κορεσμό ύστερα από ένα γεύμα: τα νευροπεπτίδια β-MSH και β-ενδορφίνη. Σύμφωνα με τον Stephen O’Rahilly, στενό συνεργάτη της Eleanor Raffan σ’ αυτές τις φυλές η μετάλλαξη αφορά μια ολόκληρη συμπεριφορά που σχετίζεται με την αυξημένη τάση για κατανάλωση τροφής. Εν συνεχεία εξετάστηκαν 310 Labrador retrievers, στους οποίους ανιχνεύθηκε η απουσία τμημάτων του POMC. Παρατηρήθηκε πως οι σκύλοι που είχαν τη μετάλλαξη δεν ήταν όλοι παχύσαρκοι και ορισμένοι απ’ αυτούς που ήταν παχύσαρκοι δεν είχαν τη μετάλλαξη. Μολαταύτα το σύνολο των σκύλων που δεν διέθεταν το γονίδιο POMC ζύγιζαν περίπου 2 κιλά παραπάνω από εκείνους που το εξέφραζαν.

Με περαιτέρω δειγματοληψία στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις ΗΠΑ αποδείχθηκε πως το 23% των Labrador retriever δεν είχαν το εκάστοτε γονίδιο. Εξετάστηκαν 38 ακόμη φυλές, στις οποίες δεν βρέθηκε αυτή η μετάλλαξη. Παράλληλα έγινε μελέτη σε 81 σκύλους συνοδείας της φυλής Labrador retriever, όπου το 76% φάνηκε πως είχε τη μετάλλαξη άρα δεν μπορούσε να εκφράσει το γονίδιο POMC και κατά συνέπεια παρουσίαζε εμμονική συμπεριφορά ως προς την κατανάλωση τροφής. Αυτή η πληροφορία έρχεται να επιβεβαιώσει το γιατί αυτή η φυλή είναι κατάλληλη να προσφέρει σκύλους συνοδείας, αφού η εκπαίδευσή τους περιλαμβάνει την τροφή ως επιβράβευση. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί επίσης ως κριτήριο για την επιλογή των καταλληλότερων κουταβιών για αυτή την αρμοδιότητα.
 
Επομένως τίθεται το ερώτημα για τους ιδιοκτήτες: τι πρέπει να κάνουν για το αγαπημένο τους τετράποδο φίλο; Η Eleanor Raffan προτείνει στους ιδιοκτήτες Labrador retriever να είναι περισσότερο αυστηροί με την ποσότητα τροφής που παρέχουν και να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο με το σκύλο τους. Έτσι θα προσφέρουν μεγαλύτερη χαρά τόσο στους ίδιους όσο και στο κατοικίδιο τους, ενώ θα το αποτρέψουν από τη μη φυσιολογική πρόσκτιση βάρους άρα και την παχυσαρκία.

Αυτή η έρευνα είναι η πρώτη που διεξήχθηκε σε σκύλους και αφορούσε την παχυσαρκία. Θα γίνουν στο μέλλον περαιτέρω μελέτες από όπου μπορεί να αποκαλυφθούν τα σημεία κλειδιά για την οριστική επίλυση της παχυσαρκίας τόσο στον άνθρωπο όσο και στο σκύλο.

-Επιμέλεια άρθρου-
Μαρία Ζαχαροπούλου

Πηγή: Diagnovet