Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες του Duke University (ΗΠΑ) και τα ευρήματά έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό PLOS ONE.
Οι ιδιοκτήτες σκύλων που πήραν μέρος στην έρευνα έπαιξαν στο σπίτι τα ίδια παιχνίδια που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές στο εργαστήριο. Σε πέντε από τις επτά δοκιμές που αναλύθηκαν, τα δεδομένα που παρέχονταν από τους ιδιοκτήτες σκυλιών αντιστοιχούσαν σε μεγάλο βαθμό με τα αποτελέσματα που παράχθηκαν στα εργαστήρια του Duke και αλλού.
Σε μία από τις δοκιμασίες, για παράδειγμα, τα σκυλιά παρακολουθούσαν όσο οι ιδιοκτήτες έκρυβαν μικρή ποσότητα φαγητού κάτω το ένα από τα δύο κύπελλα που είχαν τοποθετηθεί στο πάτωμα. Στη συνέχεια, ενώ η όραση του σκύλου είχε περιοριστεί, ο ιδιοκτήτης μετακίνησε τη λιχουδιά στο άλλο κύπελλο.
Εάν τα σκυλιά βασίζονταν αποκλειστικά στην αίσθηση της όσφρησης, θα έπρεπε να εξακολουθούν να είναι ικανά να βρουν τη κρυμμένη λιχουδιά. Ωστόσο, οι ερευνητές λένε ότι οι περισσότεροι σκύλοι πήγαν στο κύπελλο στο οποίο είδαν για τελευταία φορά το φαγητό, γεγονός που υποδηλώνει ότι βασίστηκαν περισσότερο στη μνήμα παρά στην όσφρηση.
Ο Evan MacLean, ένας από τους ανώτερους ερευνητές στο Duke, είπε ότι αυτό το αποτέλεσμα έχει επαναληφθεί σε επτά διαφορετικές ερευνητικές ομάδες και πάνω από μια ντουζίνα διαφορετικές μελέτες.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα σκυλιά χρησιμοποιούν την αίσθηση της όσφρησης για τα πάντα», αναφέρει. «Αλλά στην πραγματικότητα τα σκυλιά χρησιμοποιούν ένα ευρύ φάσμα αισθήσεων κατά την επίλυση προβλημάτων».
Οι ιδιοκτήτες σκύλων υπέβαλλαν τα δεδομένα μέσω ενός δικτυακού τόπου που ονομάζεται Dognition. Αυτό αναπτύχθηκε από τον Brian Hare, έναν αναπληρωτή καθηγητή της Εξελικτικής Ανθρωπολογίας στο Duke. Μέχρι σήμερα, περισσότεροι από 17.000 ιδιοκτήτες σκύλων έχουν υπογράψει για να μοιράζονται τα δεδομένα με τους ερευνητές.
«Τα δεδομένα που παρέχουν οι ιδιοκτήτες σκύλων είναι ποιοτικά δεδομένα», δήλωσε ο Evan MacLean. Ταιριάζει τα αποτελέσματα που βλέπουμε να βγαίνουν από τις κορυφαίες ερευνητικές ομάδες σε όλο τον κόσμο.
Η ανάλυση των δεδομένων αποκάλυψε επίσης ότι κάθε σκύλος χρησιμοποιεί ένα μοναδικό σύνολο γνωστικών δεξιοτήτων - μερικοί είναι καλοί στην επικοινωνία, ενώ άλλοι έχουν καλύτερη μνήμη και κάποιοι είναι καλύτεροι στο να αντιλαμβάνονται τις εντολές του ιδιοκτήτη τους.
Καταλήγοντας ο καθηγητής Hare αναφέρει: «Οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται τη νοημοσύνη ως ένα ποτήρι που είναι λιγότερο ή περισσότερο πλήρες. Αλλά η νοημοσύνη είναι περισσότερο σαν το παγωτό. Ο καθένας έχει διαφορετικές γεύσεις. Το γεγονός ότι είσαι καλός σε ένα πράγμα, δεν σημαίνει ότι θα είσαι καλός σε οτιδήποτε άλλο».
Δείτε παρακάτω ένα βίντεο από το πειραματικό πρωτόκολλο:
-Επιμέλεια άρθου-
Αλεξάνδρα Δαραβίγκα
Πηγή: Diagnovet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου