Τα κόλπα που θα επιλέξουμε πρέπει να είναι κατάλληλα για την ηλικία και τη φυσική κατάσταση του σκύλου μας. Η εκπαίδευση με κλίκερ (με την προϋπόθεση ότι ακούει το «κλικ») είναι ιδανική, γιατί τον παροτρύνει να σκέφτεται. Επίσης, παίρνει πολλά «μπράβο», λιχουδιές, με άλλα λόγια κερδίζει περισσότερη προσοχή και η ζωή του ανανεώνεται. Φυσικά, θα του πάρει περισσότερη ώρα να μάθει από ό,τι όταν ήταν νεαρός, αλλά… τόσο το καλύτερο, αφού ο κύριος λόγος του μαθήματος είναι να περάσουμε περισσότερο ποιοτικό χρόνο μαζί. Αφού μάθει τα κόλπα του, ζητάμε να τα εκτελέσει για τους επισκέπτες, να γίνει ξανά το επίκεντρο της προσοχής, να κερδίσει το θαυμασμό και τα χάδια που αξίζει, όπως όταν ήταν κουτάβι. Όσο για την επιβράβευση, προτιμάμε τρόπους που δεν παχαίνουν ούτε έρχονται σε αντίθεση με κάποια ειδική κτηνιατρική διατροφή, του δίνουμε ένα φιλί, μια αγκαλιά ή το αγαπημένο του παιχνίδι.
Ταιριαστά κόλπα για… παππούδες
«Κόλλα το»
1. Τον βάζουμε να καθίσει μπροστά μας και κρατάμε μια λιχουδιά ή μπάλα στο χέρι μας.
2. Μόλις σηκώσει την πατούσα του και πριν μας ακουμπήσει, απλώνουμε το άλλο χέρι και το κολλάμε στην πατούσα του.
3. Κάνουμε «κλικ» ή λέμε «μπράβο» και επιβραβεύουμε.
4. Επαναλαμβάνουμε πολλές φορές, τείνοντας το άδειο χέρι για «κόλλα το» προκαταβολικά.
5. Επιβραβεύουμε μόνο όταν σηκώνει ψηλά την πατούσα και πετυχαίνει το ανοιχτό μας χέρι.
6. Μετά από πολλές επιτυχημένες επαναλήψεις, μπορούμε να προσθέσουμε την εντολή «κόλλα το!».
«Μίλα μου»
Στην ουσία, του μαθαίνουμε να γαβγίζει κατά παραγγελία.
1. Τον βάζουμε να καθίσει μπροστά μας.
2. Κρατάμε ένα μεζέ ή μια μπάλα -αυτό που τον ενθουσιάζει περισσότερο- μέσα στην παλάμη. Αγνοούμε συμπεριφορές όπως χτύπημα με τη μουσούδα ή μύρισμα ή προσπάθεια να πάρει αυτό που κρατάμε.
3. Το ζητούμενο είναι να γαβγίσει. Περιμένουμε μέχρι να συμβεί.
4. Κάνουμε «κλικ» ή λέμε «μπράβο» και επιβραβεύουμε.
5. Μετά από πολλές επαναλήψεις προσθέτουμε την εντολή «πες» και ξανά πολλές επαναλήψεις.
Προτιμάμε το «πες» από το «μίλα», γιατί μπορούμε να προσθέσουμε διάφορα στην πρόταση: «Πες ευχαριστώ», «πες πως μ’ αγαπάς», «πες καλημέρα» κ.λπ. Επίσης, μπορούμε να τον ρωτήσουμε: «Θες να πάμε βόλτα; Πες μου». Και τέλος να του μάθουμε να… μετράει, για παράδειγμα τα δάχτυλα που του δείχνουμε. «Πες, πόσα είναι;» ή «Πες, πόσο κάνει π.χ. 2+3;»
6. Θα χρειαστεί να προσθέσουμε και ένα νεύμα, με το οποίο θα του δείχνουμε πότε να σταματήσει το γάβγισμα. Αν για παράδειγμα «μετράει» δάχτυλα στο χέρι μας, μόλις γαβγίσει όσες φορές πρέπει, κλείνουμε την παλάμη και γυρνάμε το βλέμμα αλλού, ενώ του δίνουμε μια λιχουδιά με το άλλο χέρι. Ο σκύλος θα σταματήσει να γαβγίζει για να φάει τη λιχουδιά. Αργότερα θα συνδυάσει την αποστροφή του βλέμματος (ή του κεφαλιού, αν δεν βλέπει καλά) με την επιθυμία μας να σταματήσει να γαβγίζει και τότε το «μέτρημα» θα δείχνει πιο φυσικό.
«Τι έκανες;» ή «Ντροπή σου»
1. Τον βάζουμε να καθίσει ή να ξαπλώσει.
2. Ακουμπάμε κάτι μικρό και ενοχλητικό στη μουσούδα του, όπως ένα κομμάτι κολλητική ταινία.
3. Θα προσπαθήσει να το βγάλει, χρησιμοποιώντας τις πατούσες του. Μόλις το δοκιμάσει, κάνουμε «κλικ» ή λέμε «μπράβο» και επιβραβεύουμε.
4. Επαναλαμβάνουμε πολλές φορές.
5. Αργότερα, τον επιβραβεύουμε μόνο όταν και οι δύο πατούσες είναι στη μουσούδα του.
6. Μετά από πολλές επαναλήψεις, προσθέτουμε την εντολή «Τι έκανες;» ή «Ντροπή σου» ή αυτή που μας φαίνεται πιο ταιριαστή στο στυλ του. Και χρησιμοποιούμε την έκφραση κάθε φορά που βάζει τις πατούσες στη μύτη του.
7. Αργότερα, και μετά από πολλές επιτυχημένες επαναλήψεις, δοκιμάζουμε να δώσουμε την εντολή χωρίς τη βοήθεια της κολλητικής ταινίας.
8. Κάθε φορά που κρύβει τη μουσούδα στις πατούσες του, τον επιβραβεύουμε με μια πολύ σπέσιαλ λιχουδιά.
«Βρες τα κλειδιά μου»
Επειδή στους περισσότερους σκύλους δεν αρέσει η αίσθηση του μετάλλου στο στόμα τους, μπορούμε να βάλουμε ένα μαλακό παιχνίδι πάνω στην κλειδοθήκη μας και να αφαιρέσουμε τα κλειδιά, πριν του μάθουμε να τη βρίσκει.
1. Βάζουμε το σκύλο να καθίσει σε μικρή απόσταση από εμάς.
2. Κρύβουμε την κλειδοθήκη σε εμφανές σημείο, την ώρα που μας παρακολουθεί.
3. Τον ενθαρρύνουμε να έρθει και τον επιβραβεύουμε μόλις αγγίξει την κλειδοθήκη ή καθίσει μπροστά της ή της γαβγίσει ή τη βάλει στο στόμα του.
4. Επιλέγουμε αυτό που του έρχεται πιο φυσικά – σκοπός δεν είναι να μάθει τα δύσκολα, αλλά να περάσει καλά και να εισπράξει πολλά «μπράβο».
5. Σταδιακά αυξάνουμε τη δυσκολία. Την κρύβουμε πιο μακριά, κάτω από ένα μαξιλάρι, σε μια τσέπη, και τέλος προσθέτουμε τα κλειδιά.
Πηγή: trihes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου