"Στείρωση - Ευνουχισμός" Αναγκαίο κακό ή Προσφορά Υγείας.

Φράσεις κοινές όπως : «ε να τον βάλουμε να ζευγαρώσει να γίνει κι αυτός άντρας» ή «να γεννήσει να γίνει μητέρα» δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα.

Οι σκύλοι δεν είναι ανθρώπινο είδος. Ζευγαρώνουν για την διαιώνιση του είδους και όχι για να μεγαλώσουν το κουτάβι τους να γίνει 18 χρονών και να το δουν να μπαίνει στο πανεπιστήμιο.

Ο σκύλος είναι ήδη αρσενικός και χωρίς να ζευγαρώσει. Πολλές φορές ζευγαρώνοντας αποκτά κακές συνήθειες που δεν αποβάλλονται και γενικά δεν έχει πατρικό ένστικτο ούτε αναγνωρίζει κανένα κουτάβι σαν δικό του.

Η σκύλα θηλάζει για μερικές βδομάδες, διατηρεί το μητρικό ένστικτο για 2-3μήνες, μαθαίνει τα κουτάβια της να συμπεριφέρονται σαν σκύλοι και συνεχίζει τη ζωή της.

Αν αποδεχτούμε αυτή τη λογική τότε μπορούμε να προχωρήσουμε στο επόμενο επίπεδο και να μιλήσουμε για την στείρωση και τον ευνουχισμό αντίστοιχα στα θηλυκά και τα αρσενικά.
Από άποψη προσφοράς υγείας στον τετράποδο φίλο μας σας συνιστώ ανεπιφύλακτα την στείρωση και τον ευνουχισμό και θα εξηγηθώ αμέσως.

* Αν στειρώσετε τη σκυλίτσα σας στην ηλικία των 6 – 7 μηνών της ζωής της (πριν κάνει τον πρώτο της οίστρο) ουσιαστικά μηδενίζετε τις πιθανότητες καρκίνου των μαστών. Αν η στείρωση γίνει μεταξύ 1ου και 2ου οίστρου, τότε οι πιθανότητες καρκίνου μειώνονται κατά 70%. Παρ όλα αυτά, αν στειρώσουμε το σκυλάκι μας σε κάθε ηλικία μηδενίζουμε τις πιθανότητες πυομήτρας, καρκίνου της μήτρας και καρκίνου των ωοθηκών. Σε κάθε περίπτωση μηδενίζουμε τα ορμονικά προβλήματα και την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.

* Αν ευνουχίσετε τον σκύλο σας σε νεαρή ηλικία (πράξη υποχρεωτική σε πολλές χώρες αν ο σκύλος δεν προορίζεται για αναπαραγωγή), θα ησυχάσετε από το βαρύ παιχνίδι κυριαρχίας στο περιβάλλον του σπιτιού, από τα λερώματα στα έπιπλα, από τις βραδυνές υλακές (αν υπάρχει κοντά θηλυκό σε οίστρο) και από τους βάναυσους πολλές φορές καβγάδες που οδηγούν σε σοβαρούς τραυματισμούς.

* Αν παρ όλα αυτά ευνουχιστεί σε οποιαδήποτε άλλη ηλικία, μηδενίζουμε τις πιθανότητες καρκίνου των όρχεων, από σοβαρές προστατίτιδες, από τον καρκίνο του προστάτη και τις πολύ σοβαρές προστατικές κύστεις.

Εν κατακλείδι αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι αυτές τις παρεμβάσεις, για τις οποίες πολλοί και με το δίκιο τους διαφωνούν, τις κάνουμε με ένα σκοπό. Να αυξήσουμε το μέσο όρο ζωής του αγαπημένου μας φίλου και να ζήσουμε μαζί του όσο το δυνατό περισσότερα χρόνια γεμάτα υγεία.