Είναι συχνό φαινόμενο κυρίως στα κουτάβια να ασχολούνται με λογής λογής άσχετα με το φαγητό τους πράγματα. Αυτή η διάθεση να «τρώνε» εκτός σιτηρεσίου αντικείμενα καλείται αλλοτριοφαγία. Μία παρέκκλιση της αλλοτριοφαγίας είναι και η κοπροφαγία. Συνήθως τα αίτια είναι ψυχολογικά και σπανιότερα οργανικά. Στα ψυχολογικά αίτια μπορούμε να εντάξουμε δύο κυρίως λόγους, οι οποίοι είναι είτε μια κακή συνήθεια (όπως πχ ο άνθρωπος που τρώει τα νύχια του) είτε από ανία.
Όταν ένας σκύλος εγκαταλείπεται μόνος του για «αμέτρητες ώρες» ψάχνει με κάποιο τρόπο να διασκεδάσει τη βαρεμάρα του. Συνήθως τον προσελκύουν πράγματα που το κάνουν εντύπωση ή του μυρίζουν έντονα. Έτσι, στο τέλος καταντά να μασουλάει καναπέδες, παπούτσια, κάλτσες ή και κόπρανα. Ουσιαστικό θέμα υγείας δεν τίθεται, αφού τις περισσότερες φορές καταναλώνει τα δικά του κόπρανα. Αν όμως αυτό γενικευτεί τότε κινδυνεύει από ασθένειες. Σε ότι αφορά την αλλοτριοφαγία οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι, αφού κάποιο κομμάτι από το αντικείμενο που μασουλάει μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά στο πεπτικό σύστημα και να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του.
Στα οργανικά αίτια της αλλοτριοφαγίας συνηθέστερα είναι η υπασβασκαιμία και η παρασίτωση. Αφορά κυρίως κουτάβια που ενστικτωδώς και για την οικονομία της φύσης όταν δεν παίρνουν αρκετό ασβέστιο από την τροφή τους καταναλώνουν ξύλα, σοβάδες, χώμα και κόπρανα. Η διόρθωση του σιτηρεσίου και η σωστή αποπαρασίτωση λύνουν το πρόβλημα και σταματούν κακή συνήθεια.
Όταν όμως τα αίτια είναι ψυχολογικά τα πράγματα δυσκολεύουν. Πρέπει να δαπανηθεί χρόνος και υπομονή ώστε να κοπεί η κακή συνήθεια. Στο εμπόριο υπάρχουν σκευάσματα με αμφιλεγόμενη αποτελεσματικότητα και ίσως χρειαστεί τελικά περιορισμός και φίμωτρο για να πετύχουμε τον τελικό στόχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου