Η θέα λασπωμένων αποτυπωμάτων στο πάτωμα της κουζίνας, ο ήχος του απαλού χουρχουρίσματός της στο αυτί σας, η θέρμη του μαλακού τριχώματος της όταν κάθετε στην αγκαλιά σας ενα δροσερό απόγευμα, ολα αυτά χάθηκαν στη στιγμή;
Τα κατοικίδια σύντροφοι κατέχουν μια ειδική θέση στη ζωή μας και πολλά θεωρούνται ώς ένα συμαντικό μέλος της οικογένειας. Στην περίπτωση απώλειας ενός ανθρώπου, οι συγγενείς στρέφωνται στην υπόλοιπη οικογένεια και τους φίλους τους για υποστήριξη, αντίθετα, ο χαμός ένος κατοικιδίου συνήθως αφήνει τους ιδιοκτήτες να θρηνούν «μοναχικά» τον αγαπημένο τους σύντροφο.
«Ένας ιδιοκτήτης μπορεί να αισθανθεί συναισθηματικά μόνος, ιδιαίτερα άν οι συγενείς και οι φίλοι δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν πόσο στοιχίζει η απώλεια του ζώου. Ό σύνδεσμος που αναπτύσσεται μεταξύ ανθρώπου και ζώου είναι πολύ δυνατός. Τα ζώα δίνουν αγάπη και αποδέχονται χωρίς όρους και η αποχώρηση ενός ζώου αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην ζώη του ιδιοκτήτη του. Η απώλεια είναι εξίσου οδυνηρή για τον ιδιοκτήτη ασχέτου της ράτσας του ζώου.
Πρός υποστήριξη του κοινού, έχουν γίνει προσπαθειες σε κράτη του εξωτερικού, όπως π.χ. στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έχει δημιουργηθεί κάποιος φορέας που προσφέρει υποστήριξη στους ιδιοκτήτες που έχασαν τους πιστούς συντρόφους τους. Οι φορείς αυτοί αποτελούνται απο κτηνιάτρους, φοιτητές, και ψυχολόγους.
Η αίσθηση της απώλειας ενός ζώου μπορεί να είναι πολύ έντονη. Όπως έδειξαν έρευνες που έγιναν στις ΗΠΑ, οι άνθρωποι τείνουν να αισθάνονται απολύτως υπεύθυνοι για την υγεία και ευημερία του ζώου τους και μπορεί να αισθανθούν ακόμη και κατάθλιψη με την απώλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου