Οι πιο ωραίοι άνθρωποι που γνώρισα αγαπούσαν πολλά μαζί: ανθρώπους, ζώα, τοπία, μουσικές. Μού έμαθαν ότι η αληθινή αγάπη είναι πλουραλιστική.
Μπορείς, λοιπόν, να αγαπάς και τα παιδιά σου και τις μουσικές σου και τα ζώα.
Γιατί αυτές οι σκέψεις;
Επειδή οι φιλόζωοι χαρακτηρίζονται από ορισμένους ως «γραφικοί», «μοναχικοί», «τύποι με συναισθηματικά κενά». Αδυνατεί το μικρό τους μυαλό να αντιληφθεί ότι το να αγαπάς, να φροντίζεις και να συμβιώνεις με τα ζώα δεν είναι ούτε υποκατάστατο ούτε αντίδοτο στη μοναξιά, αλλά κάτι «αναντικατάστατο».
Όταν στη Γαλλία υπάρχουν 20 εκατομμύρια κατοικίδια και στην Ιταλία άλλα 15 εκατομμύρια, στην Ελλάδα οι σκύλοι συντροφιάς, σύμφωνα με το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, υπολογίζονται σε 450.000 με τους ποιμενικούς να πλησιάζουν τις 200.000.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό.
Όταν στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις τα αδέσποτα δεν αποτελούν συχνό φαινόμενο, εδώ αποτελούν σύνηθες. Τα φιλοζωϊκά σωματεία κάνουν λόγο για περίπου 150.000 αδέσποτα σκυλιά μόνο στην Αθήνα και περισσότερα από 500.000 σε ολόκληρη την Ελλάδα, ενώ το νούμερο των γατών -αν και αδύνατον να υπολογιστεί- πρέπει να ανέρχεται σε αρκετά εκατομμύρια. Στοιχεία που έρχονται να δώσουν μία ακόμη πινελιά στην τριτοκοσμική εικόνα της χώρας μας.
Παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, η Ελλάδα, μπροστά στη διεθνή κατακραυγή, ψήφισε νόμο για να αντιμετωπίσει τα αδέσποτά της που προβλέπει ότι μόνο οι δήμοι είναι αρμόδιοι για τα αδέσποτα και μπορούν να επιδοτούνται. Όχι τα σωματεία…
Επί της ουσίας, μέχρι σήμερα τίποτα δεν έχει γίνει. Επικρατεί χάος.
Οι φιλόζωοι, που παλεύουν μόνοι τους και στις περισσότερες περιπτώσεις αντικαθιστούν το κράτος, εμφανίζονται απολύτως απογοητευμένοι.
Οργανώνονται όμως και συσπειρώνονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου