Πώς θα αναβαθμίσετε την καθημερινή αυτή «αγγαρεία»; Σύμφωνα με τους απανταχού ειδικούς, το καθημερινό περπάτημα ωφελεί σοβαρά τη σωματική μας υγεία, την ψυχική και προπαντός το μυαλό μας.
Οι καρδιολόγοι το συνιστούν για την καλή λειτουργία της καρδιάς, οι γυμναστές για να είμαστε σε φόρμα, οι διαιτολόγοι για να κάψουμε λίπος και οι φιλόσοφοι - από καταβολής της φιλοσοφίας - για να σκεφτόμαστε καλύτερα.
Αν δεν το πιστεύετε απλώς προσπαθήστε να θυμηθείτε πόσες φορές, κατά τη διάρκεια μιας βόλτας, σας έχουν έρθει στο μυαλό ένα σωρό καλές ιδέες ή λύσεις σε κάποιο πρόβλημα που σας απασχολούσε.
Και μη βιαστείτε να απαντήσετε: Ποτέ!
Γιατί ακόμα και αν αυτό είναι αλήθεια, δεν αποδεικνύει παρά μόνο ότι: τη βόλτα του σκύλου δεν τη βλέπετε σαν περίπατο αλλά σαν… καταναγκαστικό έργο. Και σαν τέτοιο, είναι φυσικό να βιάζεστε να το ολοκληρώσετε, μη δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον εαυτό σας να χαλαρώσει περπατώντας και να σκεφτεί πιο καθαρά χαλαρώνοντας.
Η σκέψη περπατάει
Το θέμα έχει μια απλή εξήγηση: η σκέψη είναι μια λειτουργία που στηρίζεται στο σώμα και αναπτύσσεται αρμονικά με αυτό. Έτσι, περπατώντας ή περιπλανώμενοι σε ένα πάρκο ή στους δρόμους της γειτονιάς μας, δίνουμε και στη σκέψη μας την ευκαιρία να περιπλανηθεί, χωρίς ζόρι, χωρίς βιασύνη. Να πάει πότε προς τα εδώ και πότε προς τα εκεί, να κοντοσταθεί ή να τρέξει μακριά. Καθώς το ένα βήμα ακολουθεί το άλλο, έτσι και η μία σκέψη φέρνει την άλλη.
Ένα σώμα που πάσχει, ένα σώμα νωθρό δεν μπορεί να σκεφτεί ούτε γρήγορα ούτε καθαρά.
Όταν περπατάμε πατάμε μία στο ένα πόδι και μία στο άλλο. Όταν σκεφτόμαστε επεξεργαζόμαστε πότε τη μία ιδέα και πότε την άλλη. Όπως το περπάτημα έτσι και η σκέψη είναι μια διαδικασία κίνησης και μετακίνησης. Η σκέψη δεν είναι ποτέ στατική, ούτε και το περπάτημα. Είναι ανήσυχη και ασταθής, βρίσκεται σε μια αέναη προσπάθεια να ισορροπήσει τη μια ιδέα με την άλλη. Αλλά μήπως και το περπάτημα δεν είναι μια διαρκής εξισορρόπηση της ανισορροπίας που δημιουργεί η μετακίνηση του βάρους του σώματος από το ένα πόδι στο άλλο;
Υπάρχει μια ομοιότητα και μια σύμπτωση στον τρόπο που κινείται το σώμα και στον τρόπο που κινείται η σκέψη. Και στα δύο υπάρχει μια διαρκής αναζήτηση της ισορροπίας ανάμεσα σε δύο θέσεις.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι πρώτοι απ’ όλους, εκείνοι που υποστήριξαν ότι τα πόδια μας είναι σαν μια μηχανή που βάζει μπρος τη σκέψη μας και διεγείρει την αντίληψή μας, ήταν οι φιλόσοφοι.
Ο Ντεκάρτ παρομοιάζει τη σκέψη του σαν περίπατο στο δάσος, ενώ ο Χάιντεγκερ σαν δρόμο που δεν οδηγεί πουθενά. Ο Σωκράτης ουσιαστικά υπαγόρευσε ένα μεγάλο μέρος της φιλοσοφίας του στον Πλάτωνα κατά τη διάρκεια των μακρινών περιπάτων που έκαναν κατά μήκος του Ιλισσού και ο Αριστοτέλης ονόμασε την Ακαδημία του Περιπατητική. Κάποιος - δε θυμάμαι ποιος - είχε πει ότι η σκέψη του δεν προχωράει αν τα πόδια του δεν κινούνται και ότι το μυαλό του κοιμάται όταν κάθεται, ενώ η ρήση «το να φιλοσοφείς σημαίνει να βρίσκεσαι διαρκώς στο δρόμο» είναι λίγο-πολύ γνωστή και κατανοητή σε όλους.
Επιστροφή στην πραγματικότητα
Καιρός λοιπόν να αναθεωρήσετε την άποψή σας για την καθημερινή βόλτα του σκύλου σας. Να σταματήσετε να τη βλέπετε ως υποχρέωσή σας απέναντί του και να την εντάξετε στην κατηγορία της φροντίδας κατ’ αρχήν του εαυτού σας και κατά δεύτερον του σκύλου σας. Φορέστε τα κατάλληλα παπούτσια, πιάστε το σκύλο σας από το λουρί και ξεκινήστε τη βόλτα σας με το αίσθημα ότι η επόμενη ώρα της ζωής σας, θα είναι μία από τις καλύτερες της ημέρας σας.
Περπατώντας παρέα με το σκύλο σας δε συνειδητοποιείτε μόνο πόσο δεμένοι είστε οι δυο σας, και πόσο καλή παρέα κάνετε μαζί, δίνετε την ευκαιρία στον εαυτό σας να συνειδητοποιήσει κάτι επίσης πολύ σημαντικό: ότι είστε σώμα και ψυχή συγχρόνως.
Επιπλέον, το περπάτημά σας κρατάει γερά συνδεδεμένους με τη γη ή αλλιώς σας γειώνει. Σας βοηθάει δηλαδή να συνειδητοποιήσετε τα όρια σας: η αίσθηση της κούρασης όπως και η αίσθηση ότι γερνάμε, είναι η συνειδητοποίηση των ορίων του σώματός μας. Κάτι που δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε όταν μετακινούμαστε με το τρένο, το αυτοκίνητο ή το αεροπλάνο, τα οποία μας επιτρέπουν να πάμε πέρα από εκεί που τα φυσικά μας όρια μας επιτρέπουν.
Γι’ αυτό και οι σκέψεις που κάνουμε όταν περπατάμε είναι πιο κοντά στην πραγματικότητά μας. Το περπάτημα μας μαθαίνει ακόμα ότι η φύση των πραγμάτων δεν είναι να πηγαίνουμε κατευθείαν στο στόχο, γιατί οι καθυστερήσεις και οι παρεκκλίσεις από την ευθεία διαδρομή, μας δίνουν την ευκαιρία να αποκομίσουμε πολλές και πολύτιμες πληροφορίες.
Όταν βλέπετε το βουνό απέναντί σας και θέλετε να φτάσετε στην κορυφή του δεν μπορείτε να προχωρήσετε ευθεία πάνω. Πρέπει να πάτε γύρω – γύρω και πηγαίνοντας έχετε την ευκαιρία να δείτε χίλια δυο που διαφορετικά δε θα βλέπατε ποτέ. Μην ρωτάτε λοιπόν πώς θα πάτε πού, εκείνους που ξέρουν καλά το δρόμο. Γιατί η περιπλάνηση είναι αυτή που θα σας βοηθήσει να βρείτε το δικό σας δρόμο.
Πάρτε τους δρόμους
Θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι το περπάτημα που πραγματικά πυροδοτεί το μηχανισμό της σκέψης είναι αυτό που κάνουμε χωρίς πρόγραμμα και χωρίς λόγο. Εννοούμε τις φορές εκείνες που περπατάμε απλώς για να περπατήσουμε, όπως δηλαδή ακριβώς κάνουμε όταν βγάζουμε βόλτα το σκύλο μας. Δεν έχουμε συγκεκριμένο προορισμό, ούτε πρόκειται να κάνουμε μια συγκεκριμένη δουλειά. Εννοούμε την ελεύθερη εκείνη περιπλάνηση χωρίς πρόγραμμα και αιτία.
Ο περίπατος που φέρνει τις σκέψεις στο μυαλό μας είναι ο ελεύθερος περίπατος, ο περίπατος σε ένα περιβάλλον που μας επιτρέπει να είμαστε μόνοι με τον εαυτό μας, να ακούμε την αναπνοή μας και να συντονιζόμαστε στο ρυθμό της. Και τέτοιος είναι ο περίπατος μέσα στη φύση, η
περιπλάνηση στα βουνά και στα λαγκάδια, στις παραλίες και στα δάση.
Αντίθετα όταν περπατάμε μέσα στην πόλη, χωρίς να το θέλουμε, ακολουθούμε το ρυθμό του πλήθους. Η προσοχή μας διαρκώς διασπάται από τους θορύβους και την κίνηση. Δεν περπατάμε με το δικό μας ρυθμό, ούτε με το ρυθμό της σκέψης μας.
Το περπάτημα είναι πλούσιο σε σκέψεις όταν είναι ελεύθερο από κάθε σκοπιμότητα, όπως και το μυαλό γεννάει καινούριες ιδέες όταν μπορεί να απελευθερωθεί από τις έγνοιες της καθημερινότητας.
Τι λένε οι περιπατητές;
Την αξία του περιπάτου φαίνεται να ανακαλύπτουν σήμερα όλο και περισσότεροι άνθρωποι. Ανεξάρτητα όμως από τους λόγους που οδήγησαν τον καθένα από αυτούς να βάλει στη ζωή του το καθημερινό περπάτημα - σκύλος, υγεία, αδυνάτισμα, οικολογία, οικονομία, κ.α. τελικά όλοι ανεξαιρέτως καταλήγουν να μιλούν για το πόσο τους βοηθάει αυτό στο να ξεκαθαρίσουν τις σκέψεις τους, να εμπνευστούν καινούριες ιδέες, να γίνουν πιο δημιουργικοί στη δουλειά και στη ζωή τους.
«Το περπάτημα, ακόμα και μέσα στην πόλη νιώθω ότι δίνει «φτερά» στη σκέψη μου. Μου αρέσει να πηγαίνω με τα πόδια στη δουλειά. Αυτό με βοηθάει να μη μεταφέρω τα προβλήματα από το σπίτι στη δουλειά και πάλι πίσω. Λες και εξατμίζονται καθ’ οδόν. Οι σκέψεις που κάνω περπατώντας είναι σαν τα όνειρα: σπάνια τις θυμάμαι . Όμως αυτές οι ξεχασμένες «περιπατητικές» μου σκέψεις είναι εκείνες που ετοιμάζουν το έδαφος για να έρθουν οι «δημιουργικές».
«Περπατώντας νιώθω ότι το σώμα μου μιλάει. Νιώθω το σώμα, την ψυχή μου, τα συναισθήματά μου και τις σκέψεις μου, σαν ένα ενιαίο σύνολο, σαν συγκοινωνούντα δοχεία που το ένα μεταγγίζει στο άλλο την πεμπτουσία του. Έχω την αίσθηση ότι η ανταλλαγή ανάμεσα στο μέσα και στο έξω, ανάμεσα στο φυσικό και στο μεταφυσικό, γίνεται χωρίς προσπάθεια. Όταν περπατάω ο ποιητής που μιλάει με τ’ άστρα δε μου φαίνεται πια και τόσο τρελός.»
«Περπατάω για να ξαναδώσω χρόνο… στο χρόνο. Όταν κάνω μακρινούς περιπάτους, χωρίς να βιάζομαι να πάω κάπου ή να γυρίσω πίσω, όταν παίρνω το χρόνο μου χωρίς τίποτα να με βιάζει για το πού και το πότε θα πάρω το δρόμο της επιστροφής νιώθω ότι κερδίζω το χαμένο χρόνο. Είμαι εγώ με τον εαυτό μου, είμαι εγώ που δίνω στο σώμα μου και στο μυαλό μου την ευκαιρία να περιπλανηθούν όπου και όσο θέλουν. Κι εκείνα μου το ανταποδίδουν προσφέροντάς μου το αίσθημα της ψυχικής και σωματικής αναζωογόνησης.»
Συμπέρασμα
Αρχίστε να χαίρεστε τη βόλτα του σκύλου! Εκμεταλλευτείτε την. Ακόμα και αν δεν ανακαλύψετε μια καινούρια φιλοσοφία, σίγουρα θα μπορέσετε να φιλοσοφήσετε τη δική σας ζωή. Και ακόμα πιο σίγουρα θα καταφέρετε να σκέφτεστε καθαρά. Σε πρώτη φάση το μυαλό σας θα ξελαμπικάρει. Σε δεύτερη θα μπορέσετε να λύσετε μια σειρά από προβλήματα που σήμερα μοιάζουν άλυτα, καταδυναστεύοντας τη ζωή, την ενέργεια και την καλή σας διάθεση. Όσο για το σκύλο σας; Ποιος τον πιάνει! Γιατί μη νομίζετε ότι δε θα αντιληφθεί τη διαφορά. Εκείνος πρώτος θα καταλάβει πως πλάι του δεν περπατάει πια ένα αφεντικό «ζορισμένο» και «βιαστικό». Πλάι του περπατάει κάποιος που απολαμβάνει αυτήν τη βόλτα το ίδιο με αυτόν, αν όχι και περισσότερο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου