ΚήληΗ πιο συνηθισμένη στο σκύλο είναι η ομφαλοκήλη, που συνίσταται από τη διείσδυση του περιτόναιου στο άνοιγμα που αφήνει ο ομφάλιος λώρος στην περιοχή του ομφαλού. Δεν πρέπει να βιαστούμε να επέμβουμε σε μια ομφαλοκήλη αν το ζώο είναι νεαρό, γιατί συνήθως υποχωρεί μόνη της. Αν η πάθηση επιμένει μετά την ηλικία των 6 μηνών, είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση στο σκύλο.
Η βουβωνοκήλη του σκύλου εκφράζεται με έξοδο των σπλάχνων μέσα από το βουβωνικό αγωγό, του οποίου το εξωτερικό δακτύλιο βρίσκεται στην περιοχή των βουβώνων. Είναι μια κήλη περισσότερο συνηθισμένη στις θηλυκές. Συνήθως η διάγνωση της κήλης, σε αντίθετη με ένα όγκο, γίνεται με την απώθηση των σπλάχνων στο εσωτερικό της κοιλιακής κοιλότητας, αλλά μερικές φορές το δακτύλιο είναι πολύ μικρό και τα σπλάχνα δεν μπορούν να επανέλθουν. Η θεραπεία της βουβωνικής κήλης γίνεται με χειρουργική επέμβαση.
Η κήλη του περινέου, όπως δείχνει το όνομα της, είναι μια έξοδος των εντέρων στην περιοχή του περινέου. Είναι πάθηση των ηλικιωμένων σκύλων, των χρόνιων δυσκοίλιων ή των ζώων με υπερτροφία του προστάτη. Και εδώ η θεραπεία γίνεται συνήθως με χειρουργική επέμβαση. Μπορεί να εμφανιστεί κήλη σ’ όλο τον περίγυρο της κοιλιάς, όταν προέρχεται από μυϊκό τραυματισμό. Διάφορα όργανα μπορούν έτσι να παρουσιάσουν κήλη στο εξωτερικό τους: κύστη, μήτρα, έντερο.
Μια κήλη που δε φαίνεται είναι διαφραγματική κήλη. Πρόκειται για το πέρασμα του στομαχιού και ενός μέρους του εντέρου στη θωρακική κοιλότητα, με ρωγμή των ινών του διαφράγματος. Αυτή η κήλη προκαλεί πεπτικές και αναπνευστικές διαταραχές. Η διάγνωση γίνεται με ακτινογραφία. Η χειρουργική επέμβαση είναι εξαιρετικά λεπτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου