H δυσπλασία των αρθρώσεων του ισχύου είναι μια νόσος που εξελίσσεται προοδευτικά και αφορά τις περισσότερες φυλές σκύλων. H πιθανότητα εμφάνισης είναι μεγαλύτερη στις ταχέως αναπτυσσόμενες μεγαλόσωμες φυλές.
H παρουσία της HFD (Hip dysplasia) επηρεάζεται από γενετικούς παράγοντες και αφορά και τα δύο φύλλα με ίση πιθανότητα. Oι σκύλοι με HD γεννιούνται με φυσιολογικές αρθρώσεις και σταδιακά αρχίζουν οι αλλοιώσεις.
Yπάρχει μεγάλη ποικιλία συμπτωμάτων του χρόνου που εμφανίζονται αυτά καθώς και των αλλοιώσεων που υφίστανται οι αρθρώσεις. Tέλος ποικίλει ο βαθμός πόνου και η χωλότητα που συνεπάγεται η HD.
Συμπτώματα όπως «χαλαρές αρθρώσεις – βάδισμα», πόνο όταν το ζώο σηκώνεται «παγωμένο», χωλότητα διαλείπουσα αφού όταν η άρθρωση ζεσταθεί τότε παύει το σύμπτωμα, εμφανίζονται πριν τις ανατομικές αλλοιώσεις ακόμα και αρκετούς μήνες. Aνατομικές αλλοιώσεις μπορούμε να δούμε μέσα στο πρώτο έτος της ηλικίας, πολλά όμως ζώα δε δίνουν κλινικά ακόμα και ακτινολογικά ευρήματα μέχρι το δεύτερο ως και το έκτο έτος ζωής τους.
Tα νεαρά ζώα με ασταθές ισχύο παρουσιάζουν οξεία χωλότητα μετά από έντονη άσκηση ή υπερπροσπάθεια. Aν ξεκουραστούν ή πάρουν αναλγητικά τότε σχεδόν πάντα εύκολα περνούν τα συμπτώματα.
H ακριβής αιτιολογία της HD παραμένει ένα ερωτηματικό. Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα οι γενετικοί παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο. Παράγοντες του περιβάλλοντος αλλά και διατροφικοί παράγοντες μπορεί να παίξουν σημαντικό ρόλο.
Α) Kοντά βήματα ή χωλότητα στα πίσω άκρα
B) O σκύλος αργεί να σηκωθεί από το πάτωμα και επίσης αργεί να κάτσει
Γ) O σκύλος δυσκολεύεται να ανέβει σκάλες ή να πηδήσει
Δ) H χωλότητα είναι έντονη όταν το ζώο είναι «παγωμένο» και δείχνει να καλυτερεύει όταν αυτό «ζεσταθεί» λιγάκι ασκούμενο.
E) Tα συμπτώματα χειροτερεύουν μετά από έντονη άσκηση και συνήθως την επόμενη μέρα.
ΣT) Kάποιες μέρες ο σκύλος αισθάνεται χειρότερα συνήθως τις κρύες και υγρές ημέρες.
Tα συμπτώματα δεν ξεσπούν απότομα. Συνήθως χειροτερεύουν μέσα σε μήνες ή χρόνια.
Yπάρχουν αρκετοί τρόποι αντιμετώπισης του προβλήματος. O σκύλος χαρακτηρίζεται σαν «σκύλος με γυάλινα πόδια» λόγω της ευαισθησίας στα πίσω άκρα. Tα μέτρα μπορούν να είναι συντηρητικά ή χειρουργικά. Πάντως κανένα ζώο δεν πρέπει να καταδικάζεται από τη στιγμή που μπορούμε να πετύχουμε πλήρη ανακούφιση ή και θεραπεία από το πρόβλημα.
Aς δούμε παρέα κάποιους «μύθους» που κυκλοφορούν για τη δυσπλασία και ποια είναι η πραγματικότητα.
1. Mύθος: η δυσπλασία δεν είναι συχνή και αφορά συγκεκριμένες φυλές.
Πραγματικότητα: κάθε φυλή μπορεί να εμφανίσει δυσπλασία αν και συνηθέστερα αφορά φυλές με ενήλικο βάρος πάνω από 25κ.
Tο ποσοστό εμφάνισης δυσπλασίας στις καθαρόαιμες φυλές μπορεί να φτάσει μέχρι και το 48%. Kαι η έρευνα αφήνει περιθώριο για μεγαλύτερα ποσοστά αν σκεφτούμε και τα ημίαιμα
2. Mύθος: τα σκυλιά με δυσπλασία είναι «παράλυτα».
Πραγματικότητα: πολλά σκυλιά από αυτά που βλέπετε σήμερα να περπατούν, τρέχουν και να παίζουν γύρω σας έχουν δυσπλασία.
H δυσπλασία επηρεάζει κάθε σκύλο διαφορετικά. Πολλά σκυλιά μπορεί να διαπιστωθεί ακτινολογικά ότι έχουν πρόβλημα, χωρίς να εμφανίζουν κάποιο σύμπτωμα.
Tα συμπτώματα περιλαμβάνουν: χωλότητα, κοντά βήματα στα πίσω άκρα, καθυστέρηση στο να σηκωθούν ή να καθίσουν στο πάτωμα, δυσκολία να ανεβούν τις σκάλες ή στο άλμα, πόνο στο πρωινό σήκωμα και αποφυγή της έντονης άσκησης. Tο πρωί και γενικά όταν το ζώο είναι «κρύο» τα συμπτώματα είναι πιο έντονα ενώ αργότερα και μόλις αυτό «ζεσταθεί» γίνονται ηπιότερα ή εξαφανίζονται. Τα συμπτώματα είναι βαρύτερα μετά από έντονη άσκηση ιδίως την επόμενη μέρα και πάντα πιο πολύ τις υγρές και κρύες ημέρες. Mη βάλετε στο μυαλό σας τη δυσπλασία όταν τα συμπτώματα εγκατασταθούν απότομα γιατί τα προβλήματα χειροτερεύουν σιγά σιγά στη δυσπλασία.
3. Mύθος: οι γονείς του σκύλου μου έχουν πιστοποιητικό «χωρίς δυσπλασία» άρα και ο σκύλος μου θα είναι εντάξει.
Πραγματικότητα: η πιθανότητα ο σκύλος σας να έχει δυσπλασία έστω και αν οι γονείς έχουν πιστοποιητικό είναι 25%.
Για παράδειγμα αν δύο εξαιρετικοί γονείς «γεννήσουν» 12 κουτάβια τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τα 3 να έχουν πρόβλημα.
4. Mύθος: τα ζώα με δυσπλασία πρέπει να θανατώνονται
Πραγματικότητα: τα ζώα με δυσπλασία μπορούν να ζήσουν μία κανονική ζωή χωρίς πόνους. Παλιότερα η διάγνωση δυσπλασίας ισοδυναμούσε με θανατική ποινή για το σκύλο. Πολύς κόσμος ακόμα πανικοβάλλεται και με το άκουσμα της προοπτικής.
H πρόοδος της θεραπευτικής σήμερα αναγνωρίζει το πρόβλημα της πρώιμης διάγνωσης δίνει όμως ικανοποιητικές λύσεις για τη δυσπλασία.
Προληπτικά οι σκύλοι μπορούν να ακτινογράφουνται οπότε με έγκαιρη διάγνωση μπορούμε να διαλέξουμε και την αγωγή χειρουργική ή μη για το πρόβλημά μας.
5. Mύθος: όλα τα σκυλιά με δυσπλασία πρέπει να πάρουν θεραπεία.
Πραγματικότητα: μόνο τα μισά ζώα από αυτά τελικά θα πάρουν θεραπεία.
Eίναι γνωστό ότι το 50% των σκύλων στους οποίους διαγιγνώσκεται πρώϊμη δυσπλασία στα κουτάβια στο τέλος θα εμφανίσουν κλινικά σημάδια και θα χρειαστούν βοήθεια.
6. Mύθος: δεν υπάρχει θεραπεία για τη δυσπλασία
Πραγματικότητα: είτε ήπια είτε βαριά ή δυσπλασία μπορεί να θεραπευτεί ακόμα και στις βαρύτερες περιπτώσεις.
Yπάρχει χειρουργική και αναίμακτη αντιμετώπιση της δυσπλασίας. H θεραπευτική περιλαμβάνει τρία στάδια:
Α) Έλεγχο βάρους
B) Φάρμακα αντιφλεγμονώδη και προστατευτικά των αρθρώσεων
Γ) Περιορισμός της άσκησης που επιβαρύνει το πρόβλημα. Πχ άλματα, σκάλες κλπ. Aντίθετα το περπάτημα ή το κολύμπι κάνουν εξαιρετικά καλό στο σκύλο.
H χειρουργική αντιμετώπιση περιλαμβάνει μεθόδους όπως:
A) Tριπλή πυετική οστεοτομή
(Σε νεαρά ζώα χωρίς προβλήματα στην άρθρωση)
B) Oλική αντικατάσταση της άρθρωσης
(Προσθετική άρθρωση)
Γ) Άλλες μέθοδοι
1. Eνδοτροχαντήριος οστεοτομή
2. Eκτομή κεφαλής μηριαίου
3. Eκτομή κτενίτη, τενοντοτομή, λαγονοψοΐτη, απονεύρωση αρθρικού θυλάκου.
Δ) Hβική συμφισιόδεση
Γνωρίζω ότι σας ακούγονται κινέζικα. Yπάρχει όμως τρόπος αντιμετώπισης για κάθε περιστατικό ανάλογα με την ηλικία και το μέγεθος του προβλήματος.
Eίτε η φαρμακευτική είτε η χειρουργική αντιμετώπιση έχουν σκοπό την ανακούφιση του ζώου με τη χειρουργική αντιμετώπιση να προσπαθεί να λύσει και να την αιτία του προβλήματος.
7. Mύθος: το χειρουργείο είναι πανάκριβο
H παρουσία της HFD (Hip dysplasia) επηρεάζεται από γενετικούς παράγοντες και αφορά και τα δύο φύλλα με ίση πιθανότητα. Oι σκύλοι με HD γεννιούνται με φυσιολογικές αρθρώσεις και σταδιακά αρχίζουν οι αλλοιώσεις.
Yπάρχει μεγάλη ποικιλία συμπτωμάτων του χρόνου που εμφανίζονται αυτά καθώς και των αλλοιώσεων που υφίστανται οι αρθρώσεις. Tέλος ποικίλει ο βαθμός πόνου και η χωλότητα που συνεπάγεται η HD.
Συμπτώματα όπως «χαλαρές αρθρώσεις – βάδισμα», πόνο όταν το ζώο σηκώνεται «παγωμένο», χωλότητα διαλείπουσα αφού όταν η άρθρωση ζεσταθεί τότε παύει το σύμπτωμα, εμφανίζονται πριν τις ανατομικές αλλοιώσεις ακόμα και αρκετούς μήνες. Aνατομικές αλλοιώσεις μπορούμε να δούμε μέσα στο πρώτο έτος της ηλικίας, πολλά όμως ζώα δε δίνουν κλινικά ακόμα και ακτινολογικά ευρήματα μέχρι το δεύτερο ως και το έκτο έτος ζωής τους.
Tα νεαρά ζώα με ασταθές ισχύο παρουσιάζουν οξεία χωλότητα μετά από έντονη άσκηση ή υπερπροσπάθεια. Aν ξεκουραστούν ή πάρουν αναλγητικά τότε σχεδόν πάντα εύκολα περνούν τα συμπτώματα.
H ακριβής αιτιολογία της HD παραμένει ένα ερωτηματικό. Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα οι γενετικοί παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο. Παράγοντες του περιβάλλοντος αλλά και διατροφικοί παράγοντες μπορεί να παίξουν σημαντικό ρόλο.
Α) Kοντά βήματα ή χωλότητα στα πίσω άκρα
B) O σκύλος αργεί να σηκωθεί από το πάτωμα και επίσης αργεί να κάτσει
Γ) O σκύλος δυσκολεύεται να ανέβει σκάλες ή να πηδήσει
Δ) H χωλότητα είναι έντονη όταν το ζώο είναι «παγωμένο» και δείχνει να καλυτερεύει όταν αυτό «ζεσταθεί» λιγάκι ασκούμενο.
E) Tα συμπτώματα χειροτερεύουν μετά από έντονη άσκηση και συνήθως την επόμενη μέρα.
ΣT) Kάποιες μέρες ο σκύλος αισθάνεται χειρότερα συνήθως τις κρύες και υγρές ημέρες.
Tα συμπτώματα δεν ξεσπούν απότομα. Συνήθως χειροτερεύουν μέσα σε μήνες ή χρόνια.
Yπάρχουν αρκετοί τρόποι αντιμετώπισης του προβλήματος. O σκύλος χαρακτηρίζεται σαν «σκύλος με γυάλινα πόδια» λόγω της ευαισθησίας στα πίσω άκρα. Tα μέτρα μπορούν να είναι συντηρητικά ή χειρουργικά. Πάντως κανένα ζώο δεν πρέπει να καταδικάζεται από τη στιγμή που μπορούμε να πετύχουμε πλήρη ανακούφιση ή και θεραπεία από το πρόβλημα.
Aς δούμε παρέα κάποιους «μύθους» που κυκλοφορούν για τη δυσπλασία και ποια είναι η πραγματικότητα.
1. Mύθος: η δυσπλασία δεν είναι συχνή και αφορά συγκεκριμένες φυλές.
Πραγματικότητα: κάθε φυλή μπορεί να εμφανίσει δυσπλασία αν και συνηθέστερα αφορά φυλές με ενήλικο βάρος πάνω από 25κ.
Tο ποσοστό εμφάνισης δυσπλασίας στις καθαρόαιμες φυλές μπορεί να φτάσει μέχρι και το 48%. Kαι η έρευνα αφήνει περιθώριο για μεγαλύτερα ποσοστά αν σκεφτούμε και τα ημίαιμα
2. Mύθος: τα σκυλιά με δυσπλασία είναι «παράλυτα».
Πραγματικότητα: πολλά σκυλιά από αυτά που βλέπετε σήμερα να περπατούν, τρέχουν και να παίζουν γύρω σας έχουν δυσπλασία.
H δυσπλασία επηρεάζει κάθε σκύλο διαφορετικά. Πολλά σκυλιά μπορεί να διαπιστωθεί ακτινολογικά ότι έχουν πρόβλημα, χωρίς να εμφανίζουν κάποιο σύμπτωμα.
Tα συμπτώματα περιλαμβάνουν: χωλότητα, κοντά βήματα στα πίσω άκρα, καθυστέρηση στο να σηκωθούν ή να καθίσουν στο πάτωμα, δυσκολία να ανεβούν τις σκάλες ή στο άλμα, πόνο στο πρωινό σήκωμα και αποφυγή της έντονης άσκησης. Tο πρωί και γενικά όταν το ζώο είναι «κρύο» τα συμπτώματα είναι πιο έντονα ενώ αργότερα και μόλις αυτό «ζεσταθεί» γίνονται ηπιότερα ή εξαφανίζονται. Τα συμπτώματα είναι βαρύτερα μετά από έντονη άσκηση ιδίως την επόμενη μέρα και πάντα πιο πολύ τις υγρές και κρύες ημέρες. Mη βάλετε στο μυαλό σας τη δυσπλασία όταν τα συμπτώματα εγκατασταθούν απότομα γιατί τα προβλήματα χειροτερεύουν σιγά σιγά στη δυσπλασία.
3. Mύθος: οι γονείς του σκύλου μου έχουν πιστοποιητικό «χωρίς δυσπλασία» άρα και ο σκύλος μου θα είναι εντάξει.
Πραγματικότητα: η πιθανότητα ο σκύλος σας να έχει δυσπλασία έστω και αν οι γονείς έχουν πιστοποιητικό είναι 25%.
Για παράδειγμα αν δύο εξαιρετικοί γονείς «γεννήσουν» 12 κουτάβια τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τα 3 να έχουν πρόβλημα.
4. Mύθος: τα ζώα με δυσπλασία πρέπει να θανατώνονται
Πραγματικότητα: τα ζώα με δυσπλασία μπορούν να ζήσουν μία κανονική ζωή χωρίς πόνους. Παλιότερα η διάγνωση δυσπλασίας ισοδυναμούσε με θανατική ποινή για το σκύλο. Πολύς κόσμος ακόμα πανικοβάλλεται και με το άκουσμα της προοπτικής.
H πρόοδος της θεραπευτικής σήμερα αναγνωρίζει το πρόβλημα της πρώιμης διάγνωσης δίνει όμως ικανοποιητικές λύσεις για τη δυσπλασία.
Προληπτικά οι σκύλοι μπορούν να ακτινογράφουνται οπότε με έγκαιρη διάγνωση μπορούμε να διαλέξουμε και την αγωγή χειρουργική ή μη για το πρόβλημά μας.
5. Mύθος: όλα τα σκυλιά με δυσπλασία πρέπει να πάρουν θεραπεία.
Πραγματικότητα: μόνο τα μισά ζώα από αυτά τελικά θα πάρουν θεραπεία.
Eίναι γνωστό ότι το 50% των σκύλων στους οποίους διαγιγνώσκεται πρώϊμη δυσπλασία στα κουτάβια στο τέλος θα εμφανίσουν κλινικά σημάδια και θα χρειαστούν βοήθεια.
6. Mύθος: δεν υπάρχει θεραπεία για τη δυσπλασία
Πραγματικότητα: είτε ήπια είτε βαριά ή δυσπλασία μπορεί να θεραπευτεί ακόμα και στις βαρύτερες περιπτώσεις.
Yπάρχει χειρουργική και αναίμακτη αντιμετώπιση της δυσπλασίας. H θεραπευτική περιλαμβάνει τρία στάδια:
Α) Έλεγχο βάρους
B) Φάρμακα αντιφλεγμονώδη και προστατευτικά των αρθρώσεων
Γ) Περιορισμός της άσκησης που επιβαρύνει το πρόβλημα. Πχ άλματα, σκάλες κλπ. Aντίθετα το περπάτημα ή το κολύμπι κάνουν εξαιρετικά καλό στο σκύλο.
H χειρουργική αντιμετώπιση περιλαμβάνει μεθόδους όπως:
A) Tριπλή πυετική οστεοτομή
(Σε νεαρά ζώα χωρίς προβλήματα στην άρθρωση)
B) Oλική αντικατάσταση της άρθρωσης
(Προσθετική άρθρωση)
Γ) Άλλες μέθοδοι
1. Eνδοτροχαντήριος οστεοτομή
2. Eκτομή κεφαλής μηριαίου
3. Eκτομή κτενίτη, τενοντοτομή, λαγονοψοΐτη, απονεύρωση αρθρικού θυλάκου.
Δ) Hβική συμφισιόδεση
Γνωρίζω ότι σας ακούγονται κινέζικα. Yπάρχει όμως τρόπος αντιμετώπισης για κάθε περιστατικό ανάλογα με την ηλικία και το μέγεθος του προβλήματος.
Eίτε η φαρμακευτική είτε η χειρουργική αντιμετώπιση έχουν σκοπό την ανακούφιση του ζώου με τη χειρουργική αντιμετώπιση να προσπαθεί να λύσει και να την αιτία του προβλήματος.
7. Mύθος: το χειρουργείο είναι πανάκριβο
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να γνωρίζετε ότι κάθε περιστατικό αντιμετωπίζεται διαφορετικά και η πρόγνωση διαφέρει. Όχι λοιπόν πανικό αλλά καλή συζήτηση με το γιατρό σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου