Ροντβαιλερ (Γ Μερος)

Ιστορικη αναδρομη

Η προελευση του Ροτβαλιλερ αναγεται στα Ρωμαϊκα χρονια. Ο προγονος του σημερινου Ροτβαιλερ συνοδευε τις Ρωμαϊκες λεγεωνες. Τα σκληροτραχηλα εκεινα σκυλια υπερασπιζοντουσαν τα κοπαδια των βοειδων και τις προμηθειες των Ρωμαιων κατα την επιπονη οδοιπορια καθως επισης ριχνονταν στη μαχη προστατευοντας τους κυριους τους. Μικρες αγελες αυτων των σκυλων αφηνονταν πισω και στη μικρη πολη Ροτβιλ της σημερινης Γερμανιας εγιναν δημοφιλη ως τοπικα τσοπανοσκυλα. Ο θρυλος λεει πως οι εμποροι μεθουσαν μετα απο μια κερδοφορα επιχειρηματικη μερα αφου πρωτα εδεναν τα σακουλακια με το χρυσο τους γυρω απο το λαιμο των σκυλιων τους...
Το 1907 ιδρυεται η Γερμανικη Λεσχη Ροτβαιλερ στη Χαϊδελβεργη η οποια ηταν η πρωτη που οργανωσε συστηματικες αναπαραγωγες. Το 1910 η ρατσα αναγνωριστηκε ως ρατσα υπηρεσιας ικανη για αστυνομικα και στρατιωτικα καθηκοντα και απο εκεινη τη μερα η ρατσα αυτη γινονταν ολο και πιο δυνατη.


Ενδεικτικη της δυναμης, υπακοης και ιδιοσυγκρασιας του Ροτβαιλερ ειναι η ακολουθη μαρτυρια ενος ανθρωπου ο οποιος «πιαστηκε» απο Ροτβαιλερ κατα τη διαρκεια του 2ου Παγκοσμιου σε μια νυχτερινη περιπολια. Ο ανδρας ηταν αδυνατον να διαφυγει και καρφωσε το σκυλο με ενα μαχαιρι. Παρα την αιμοραγια ο σκυλος δεν αφηνε τον ανδρα παρα μονο οταν δεχτηκε την εντολη απο το χειριστη του. Παρα την τρομακτικη εμπειρια ο ανδρας αυτος μετα τη ληξη του πολεμου αγορασε ο ιδιος ενα Ροτβαιλερ αφου ειχε εντυπωσιαστει απο το σκυλι που τον συνελαβε το οποιο απο ενα τρομερο αντιπαλο τη μια στιγμη μεταμορφωφηκε σε ενα ηρεμο εκπαιδευμενο σκυλι την αλλη παροτι τον τραυματισμο του δεν παρελειψε να υπακουσει τον χειριστη του αυτοματα.
Αναριθμητες τετοιες ιστοριες συνεβαλαν στο να διαθοδει η φημη του Ροτβαιλερ ως σκυλου φυλακα με αποτελασμα την αυξηση της ζητησης του.

Ανεξελεγκτες εκτροφες με στοχο το προσκαιρο κερδος κληρονομησαν στο Ροτβαιλερ προβληματα υγειας (δυσπλασια ισχυων) και προβληματα χαρακτηρα (αυξημενη επιθετικοτητα). Ειναι στο χερι ολων μας να εξασφαλισουμε οτι οι επομενες γενιες θα βρουν τα Ροτβαιλερ τοσο αγνα και υγιη οσο ηταν και στις εποχες που περασαν και οχι ‘βελτιωμενα’ με υπερβολικη εξελιξη των πλεονεκτηματων της ρατσας, αλλα ελευθερα απο επωδυνες κληρονομικες ασθενειες, διαυγη στο μυαλο,διατηρωντας αυτον τον απαραιτητο εσωτερικο χαρακτηρα της ηρεμιας, του θαρρους και της ικανοτητας για δουλεια και ομως να μοιαζουν ακομα με αληθινα Ροτβαιλερ, δυνατα, γνησια, υγιη.

Μορφολογια
Βρετανικο προτυπο Ροττβαιλερ
Γενικη εμφανιση
Πανω απο μεσαιου μεγεθους, γεροδεμενο σκυλι. Με σωστες αναλογιες, συμπαγη και ρωμαλεα φορμα, που επιτρεπει μεγαλη δυναμη, ευκινησια και αντοχη.
Χαρακτηριστικα
Η εμφανιση δειχνει τολμη και θαρρος, αυτοπεποιθηση και αφοβια. Το ηρεμο βλεμμα πρεπει να δειχνει καλη διαθεση.
Ιδιοσυγκρασια
Καλου χαρακτηρα, οχι νευρικο, επιθετικο ή αγριο. Θαρραλεο, πειθηνιο με φυσικα ενστικτα φυλακα.
Κεφαλι και κρανιο
Κεφαλι μεσου μηκους, κρανιο φαρδυ αναμεσα στα αφτια. Μετωπο με μετρια καμπυλη οπως το βλεπετε απο τα πλαγια. Ινιακο οστου καλα αναπτυγμενο αλλα οχι καταφανες. Μαγουλα με ωραια οστα και μυες, αλλα οχι προεξεχοντα. Το δερμα στο κεφαλι ειναι δεν ειναι χαλαρο αν και μπορει να σχηματιζει ρυτιδα οταν το σκυλι ειναι προσεκτικο. Το ρυγχος αρκετα βαθυ με την επανω γραμμη οριζοντια και μηκος σε αναλογια 2:3 με την αποσταση απο ενα καλα καθορισμενο βαθουλωμα. Μυτη καλα αναπτυγμενη με αναλογικα μεγαλα ρουθουνια, παντα μαυρη.
Ματια
Μεσου μεγεθους, αμυγδαλωτα με σκουρα καφε χρωμα, βλεφαρα σφιχτα.
Στομα
Δυνατα δοντια, πληρης οδοντοφυια με ψαλιδωτο δαγκωμα. Το σαρκωδες μερος το επανω χειλους μαυρο και σφιχτο, πεφτει σταδιακα προς τις γωνις του στοματος, που δεν προεξεχει υπερβολικα.
Αφτια
Κρεμαστα, μικρα αναλογικα παρα μεγαλα, βαλμενα ψηλα και σε μεγαλη αποσταση μεταξυ τους, κολλητα στο κεφαλι και κοντα στο λαιμο.
Λαιμος
Κανονικου μηκους, δυνατος, στρογγυλος και πολυ μυωδης. Ελαφρα καμαρωτος
Μπροστινα ακρα
Οι ωμοι βαλμενοι προς τα πισω, με μεγαλο μηκος και κλιση προς τα κατω, αγκωνες αρκετα χαμηλα αλλα οχι χαλαροι. Ποδια ισια, μυωδη και ωστεωδη. Υποκνημια που κλινουν ελαφρα προς τα εμπρος.
Σωμα
Ευρυχωρο στηθος, πλατυ και βαθυ με ελαστικα λευρα. Το βαθος της σπαλας πρεπει να ειναι στο 50% του υψους των ωμων. Πλατη ισια, δυνατη και οχι πολυ μακρια, ο λογος του υψους στο ακρωμιο προς το μηκος του σωματος πρεπει να ειναι 9:10, τα λαγονια κοντα, δυνατα και βαθια. Τα πλευρα δεν πρεπει να τραβηγμενα προς τα επανω. Τα καπουλια με αναλογο μηκος, φαρδια και με πολυ ελαφρια κλιση.
Πισω ακρα
Το επανω μερος του μηρου φαρδυ, με δυνατους μυεσκαι οχι πολυ κοντο. Το κατω μερος του μηρου με ωραιους δυνατους μυς. Τα γονατα με αρκετα καλο λυγισμα. Οι ταρσοι με γωνιωση χωρις υπερβολη, με μεταταρσια οχι εντελως κατακορυφα.
Πελματα
Δυνατα, στρογγυλα με δαχτυλα με ωραια καμαρα. Τα πισω πελματα καπως μακρυτερα απο τα μπροστινα. Οι πατουσες βαριες, τα νυχια κοντα σκουρα και δυνατα. Να εχουν αφαιρεθει τα πισω ψευτοδαχτυλα.
Ουρα
Συνηθως κοβεταιστην πρωτη αρθρωση. Δυνατη και βαλμενη ψηλα.
Τριχωμα
Διπλο επανω τριχωμα μεσου μηκους, τραχυ και επιπεδο. Υποτριχωμα βασικα στο λαιμο και μηρους.
Χρωμα
Μαυρο με ευδιακριτα σημαδια χρωματος καφε μεχρι μαονενιο: μια κηλιδα πανω απο καθε ματι, στα μαγουλα σαν λωριδα γυρω απο καθε πλευρα του ρυγχους, στο λαιμο, δυο σαφη τριγωνα σε καθε πλευρα του στερνου, στα μπροστινα ποδια απο τους καρπους μεχρι τα δαχτυλα, στο μεσα μερος των πισω ποδιων απο των ταρσο μεχρι τα δαχτυλα. Κατω απο την ουρα.
Μεγεθος
Αρσενικα: 63-69 εκ στο ακρωμιο, Θηλυκα: 58-63.