Η αλλοτρίωση των ζώων

Θα ήθελα να θίξω ένα θέμα που κατά βάση έχει να κάνει με την σχέση ανθρώπου- ζώου.Πότε τελικά εμείς οι άνθρωποι πρέπει να αναλαμβάνουμε την φροντίδα ενός ζώου?Και ποιοι από εμάς είναι ικανοί τελικά για κάτι τέτοιο? Πολλοί μπορούν να δηλώσουν ότι αγαπούν τα ζώα και περισσότεροι ίσως ,να δηλώσουν φιλόζωοι!Αλλά εάν ρωτήσετε εμένα δεν μπορώ να σας πω με τα βεβαιότητας ότι αγαπώ έναν καρχαρία(σίγουρα δεν θα του κάνω ποτέ κακό)αλλά δεν θα χαρώ εάν ποτέ συναντηθούμε ή άμα τον δω έστω και σε ένα ενυδρείο κάποιου ζωολογικού κήπου.Φυσικά δεν θα δηλώσω ποτέ φίλος ενός τέτοιου ζώου ,αλλά όχι και εχθρός.Άρα πιθανότατα να μην είμαι και φιλόζωος.


Δεν ξέρω τελικά πόσοι από εμάς μπορούν να δηλώσουν κάτι τέτοιο αφού εμείς οι άνθρωποι έχουμε αποκόψει πολλά είδη ζώων από το φυσικό τους περιβάλλον για τα κάνουμε κατοικίδια.Ζώα συντροφιάς.Αλλά τελικά πως μπορείς να αγαπάς κάποιο ζώο ή κάποιον άνθρωπο και να του στερείς κάτι τόσο απλό αλλά και ένα τέτοιο σημαντικό αγαθό που είναι η ελευθεριά?Πολλοί άνθρωποι γίνονται ''φιλόζωοι'' γιατί απλά θέλουν να καλύψουν ανάγκες τους,όπως την μοναξιά τους(που συνήθως φέρουν αυτοί την ευθύνη), όπως την ανικανότητα τους να κάνουν σχέσεις με άλλους ανθρώπους ή γιατί απλά η ζωή τους έχει φτάσει σε ένα τέλμα που αδυνατούν να δουν και να το λύσουν.Δεν εννοώ ότι όλοι μας είμαστε έτσι, ή λειτουργούμε με τέτοιον τρόπο.Όμως τελικά εμείς οι άνθρωποι φέρουμε ευθύνη για την ποιότητα της ζωής μας και φυσικά των ζώων.Κάποιος άφησε να πεθάνει ένας σκύλος από ασιτία και βαφτίστηκε ''καλλιτέχνης''.Κάποιοι ψαράδες στον ινδικό ωκεανό χρησιμοποιούν κουτάβια ως δόλωμα για να πιάσουν καρχαρίες.Κάποιοι από εμάς αποφάσισαν να φτιάξουν ζωολογικούς κήπους και να φυλακίσουν σπάνια ζώα από όλο τον κόσμο και κάποιοι από εμάς αποφάσισαν να κλείσουν κάποια κατοικίδια σε ένα διαμέρισμα γιατί πρώτα έχουμε κλειστεί εμείς.