Ζωόφιλοι στην πυρά!!!

"..Σήμερα, αγαπητοί φίλοι, σας έχω κάτι... καλό. Πρόκειται για ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ιωάννης ο Βαπτιστής» (Χριστοκοπίδου 12, Αθήνα, είναι η διεύθυνσή του) και που περνάει γενεές δεκατέσσερις όλους εμάς τους (αμαρτωλούς!) ζωόφιλους. Αφορμή για το άρθρο αυτό στάθηκε το... ατόπημα της Επιτροπής Θεμάτων του υπουργείου Παιδείας να ζητήσει απ' τους υποψήφιους φοιτητές, κατά τις Πανελλαδικές, να γράψουν έκθεση με θέμα τα αδέσποτα ζώα, «που κάποτε τα σκοτώνουν και με φόλες», όπως λέει ο οργισμένος συγγραφέας του άρθρου.

Αλλά διαβάστε πρώτα το άρθρο του «Βαπτιστή» και τα λέμε μετά:

«Τι σκυλιά, τι άνθρωποι!

Αδέσποτα σκυλιά! Πάντοτε υπήρχαν και πάντοτε υπάρχουν και θα υπάρχουν. Κάποτε είναι και επικίνδυνα και εστίες μολύνσεως. Προσπαθούν οι ζωόφιλοι να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη γύρω απ' την αξία των σκυλιών. Και προβαίνουν σε πάσης φύσεως διαμαρτυρίες.


Αλλοίμονο, αν κάποιος ζωόφιλος πληροφορηθεί, ότι κακοποιήθηκε ή, έστω και παραμελήθηκε ένα σκυλί! Το σκυλί έχει δικαίωμα να δαγκώνει, να κοπρίζει, να μεταδίδει μολυσματικές αρρώστιες! Ο άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να παραμερίσει ένα επικίνδυνο σκυλί!

Ας μη σπεύσετε να μας κατηγορήσετε ότι είμαστε σκληροί έναντι των ζώων, που κι αυτά είναι δημιουργήματα του Θεού, καθένα για ειδικό έργο και για ειδική υπηρεσία του ανθρώπου.

Εκείνο, που δεν είναι δυνατόν όχι ο Χριστιανισμός, αλλά και ο άθρησκος Ανθρωπισμός ν' ανεχθή είναι η σκανδαλώδης περιποίησις στα ζώα, η ανισότητα ανάμεσα στον άνθρωπο και στο σκυλί, ως προς τη μέριμνα και φροντίδα.

Δεν είναι δυνατόν να είναι ευαίσθητοι οι ζωόφιλοι για ένα σκυλί που ψώφισε, και να είναι αναίσθητοι για τόσα παιδιά στον πλανήτη μας, που πεθαίνουν απ' την πείνα, για τα χίλια παιδιά, που καθημερινά σφάζονται στην Ελλάδα με τις εκτρώσεις (300.000 κάθε χρόνο!), για τους τόσους πεινασμένους και βασανισμένους ανθρώπους στον πλανήτη μας.

Να γιατί ξενιστήκαμε, όταν πληροφορηθήκαμε το θέμα της Εκθέσεως στις τελευταίες Πανελλαδικές εξετάσεις. Δόθηκε στους εξεταζομένους σαν θέμα ένα κείμενο για τα αδέσποτα σκυλιά, που κάποτε τα σκοτώνουν και με "φόλες". Η δε σπουδαιότερη επισήμανσης στο κείμενο προς ανάπτυξη στην Εκθεση των Πανελλαδικών, ήταν: "Τα σκυλιά δεν διαφέρουν σε τίποτε ως προς την εγκατάλειψη από τον ίδιο τον εγκαταλελειμένο άνθρωπο"!

* Τι σκυλί, τι άνθρωπος! Ενα και το αυτό κατά την Επιτροπή, που ενέκρινε το θέμα της Εκθέσεως. Το σκυλί, που δεν έχει ψυχή αθάνατη, και λειτουργεί βιολογικά και μόνο, με βάση τους νόμους των ενστίκτων, είναι "ίσια και όμοια" με τον άνθρωπο, που έχει ψυχή αθάνατη, που αξίζει όσο δεν αξίζει όλο το σύμπαν, που γι' αυτόν ο Θεός έγινε άνθρωπος!

Ενα ζώο ίσια και όμοια με τον ατίμητο άνθρωπο, που έχει πνευματικές δυνάμεις και ανατάσεις, που δεν θα πεθάνει ποτέ!

* Τι σκυλί, τι άνθρωπος! Ο άνθρωπος, ο φυσιολογικός, βλέπει και τα ζώα με φιλικό βλέμμα. Ο διεστραμμένος και ανώμαλος άνθρωπος, νοιάζεται πιο πολύ για τα σκυλιά, παρά για τα παιδιά. Ξοδεύει πιο πολλά για τα σκυλιά, παρά για τα παιδιά!

Σ' αυτή, λοιπόν, την ευαισθητοποίηση θέλησαν να ωθήσουν τους εξεταζομένους μαθητές οι υπεύθυνοι της Εξεταστικής Επιτροπής του Υπουργείου Παιδείας; Πάντως ούτε οι κυνικοί φιλόσοφοι δεν θα υποστήριζαν την ισοτιμία σκυλιών και ανθρώπων!

Πιθανόν, η διατύπωσης του θέματος της Εκθέσεως ν' αδική εκείνους που ζητούσαν από τους μαθητές τις απόψεις τους γα τα αδέσποτα και εγκαταλελειμένα παιδιά. Αλλά κι έτσι να 'ναι, πάλι το θέμα των σκυλιών δεν βρίσκεται σε προτεραιότητα στις μέρες μας, όπου η αξία "Ανθρωπος" τόσο πολύ προσβάλλεται και καταπατείται».

* Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

1 Το άρθρο αυτό το έστειλε μια κυρία, αναγνώστρια και φίλη με την εξής σημείωση: «Το παρόν δημοσίευμα τοποθετήθηκε στην είσοδο της πολυκατοικίας μας, στον Ωρωπό (παραλία Μαρκοπούλου), λίγο μετά την εξόντωση των σκυλιών μας. Δοξάστε τους!». Είναι σαφές ότι, αυτοί που με φόλες ξεπάστρεψαν τα άτυχα σκυλιά που φρόντιζε η φίλη μας, πρέπει να θεωρούν τους ευατούς τους «ανθρώπους του Θεού» -τρομάρα τους. Και πως, μετά την πράξη τους, της πέταξαν και το εν λόγω άρθρο, για να την... επαναφέρουν στον «ίσιο δρόμο».

2 Είναι επίσης σαφές ότι, άτομα σαν τον αρθρογράφο του γελοίου αυτού άρθρου, ζουν στον θλιβερό κόσμο τους, γεμάτοι μίσος για κάθε τι που έχει ζωή, άνθρωπο ή ζώο. Σκοταδιστές, εκτός τόπου και χρόνου, είναι αδύνατον να αντιληφθούν -και το ομολογούν- ότι ένας άνθρωπος μπορεί να είναι ευαίσθητος απέναντι σ' ένα σκυλί που πέθανε (κι όχι «ψώφισε»....) από φόλα, και, ταυτόχρονα, να 'ναι επίσης ευαίσθητος απέναντι σ' ένα νέο παιδί που βιάστηκε από έναν... άγιο μητροπολίτη.

3 Μέχρι προ μηνός, τέτοιου είδους άρθρα -και τέτοιου είδους έντυπα- προκαλούσαν μόνο το γέλιο σε κάθε εχέφρονα άνθρωπο. Μετά τα τελευταία σκάνδαλα, όμως, που βγάζουν στο φως την καλά κρυμμένη σαπίλα της Εκκλησίας μας, καλό θα ήταν να εξαφανιστούν, μαζί με τους συγγραφείς και εκδότες τους. Ολοι αυτοί είναι εντελώς ακατάλληλοι και ανίκανοι να κρίνουν τους περίπου 300.000 Ελληνες ζωόφιλους, αν είναι ευαίσθητοι ή όχι.