κάποιοι από
εσάς λένε πως είμαστε οι καλύτεροι φίλοι
σας,κάποιοι άλλοι απλά αδιαφορούν για
την ύπαρξή μας. Σε όλους όμως κουνάμε
την ουρά μας όταν σας συναντήσουμε στο
δρόμο κι αν τύχει να μας χαρίσει κανείς
ένα χάδι,ξαπλώνουμε στα πόδια σας
ανάσκελα,υποταγμένοι στη στιγμιαία σας
καλοσύνη,γιατί έτσι ξέρουμε εμείς τα
σκυλιά να εκφράζουμε την αγάπη μας.
Οι περισσότεροι
ζούμε στο δρόμο,μας λέτε αδέσποτα,γιατί
λίγοι έχουν την τύχη να έχουν σπίτι για
όλη τους τη ζωή,και είναι πραγματικά τύχη γιατί είναι μικρή η ζωή μας..Δε
γεννηθήκαμε όμως όλα στο δρόμο,πολλούς
από εμάς μας εγκαταλείψατε,είτε γιατί
βαρεθήκατε τα χάδια μας,είτε γιατί
συνηθίσατε να επικοινωνείτε με λέξεις
και δεν καταλαβαίνετε πια τι σημαίνει
το κούνημα της ουράς,το κατέβασμα των
αυτιών και το θλιμμένο βλέμμα..
Συγχωρέστε
μας που ορισμένες φορές σας ικετεύουμε
για λίγο φαγητό ή που λερώνουμε το δρόμο
σας με σκουπίδια κατά την αναζήτηση
τροφής,απλά πεινάμε όπως κι εσείς,μόνο
που εμείς δεν έχουμε πρόσβαση στο
φαγητό...Δε σας ζητάμε όμως να μας
ταΐσετε,όλο και κάποιος θα βρεθεί να
μας λυπηθεί,σας ζητάμε όμως να μας
αφήσετε ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ,σε αυτόν τον κόσμο
τον δικό σας.
Πεθαίνουμε
στα μονοπάτια που περπατήσαμε,μόνοι,με
την αγωνία του θανάτου και τον
πόνο,ελπίζοντας πως κάποιος από εσάς
θα θυμηθεί πως είναι άνθρωπος και θα
μας δώσει ένα ύστατο χάδι,πριν την
τελευταία μας πνοή,για να πεθάνουμε με
τη σκέψη πως άξιζε που σας αγαπήσαμε...
Δε ζητάμε
λοιπόν τίποτα από εσάς,μονάχα λίγο χώρο
στον κόσμο σας,για να σας κουνάμε την
ουρά μας.
ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ
ΑΠΛΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου